vrijdag 26 april 2013

een droom spat kapot

maandagmiddag .. Alex komt thuis uit zijn werk en we zitten samen aan ons bakkie koffie zoals al zolang we getrouwd zijn de gewoonte is
even de dag doornemen voor ik het eten ga bereiden en Alex nog wat klusjes of een dutje  doet..

allebei onze telefoons gaan ik heb dochterlief aan de telefoon
Alex zoonlief.. hij kondigt onverwachts zijn komst aan
zij zegt tegen mij hij komt iets vreselijks melden ..wees wel beetje lief voor hem
op de achtergrond hoor ik moeder nog roepen.. hij zegt het  ze zelf

wat komt hij ons vertellen van alles gaat door je hoofd heen
nu zijn we echt al van alles gewoon maar wat het kan zijn we hebben geen idee
je kan wel overal naar gissen maar laten we maar gewoon afwachten

we moeten het maar gewoon accepteren wat het ook zal zijn
hij heeft het ondergaan en wil het met ons delen dat is al wel een pro..
verstoppertje spelen kan altijd ook nog is onze eerste gedachte
ze wonen tenslotte niet hier dus opvoeden en contact voelt soms toch wel dubbel..
gelukkig komen ze hier met grote regelmaat en niet omdat het moet maar ook omdat ze het gezellig vinden

wat komt hij melden..
zijn studie krijgt onverwachts en langere duur
even niet nadenken heeft er voor gezorgd dat hij kattekwaad anders kan ik het niet noemen uithaalde maar als je werkzaam bent bij de overheid tja dan kan je direct vertrekken
hij was gezellig uit geweest , had gezellig iets gedronken , de laatste bus gemist tja en dan doe je wel eens iets waar je nu later je echt voor de kop slaat ..

zo dichtbij zijn afstuderen moet hij dus noodgedwongen een pauze inlassen

hij zal zich niet gaan vervelen want hij kan bij zijn baas waar hij al jaren zijn bijbaantje heeft meteen volop aan de slag maar dat is niet wat hij zijn levenlang wil doen
zijn droom moet hij voorlopig laten varen
wie weet ooit komt het wel weer op zijn pad

alles nu eerst maar even laten bezinken en na de zomer maar opnieuw een afstudeeropdracht indienen
want dat diploma wil hij toch wel behalen

mijn eigen herinnering kwam boven
ik deed de opleiding tot Z-verpleegkundige maar na 2 jaar kreeg ik onregelmatigheids suiker de reden waarom ik de opleiding moest stoppen en een meer regelmatige baan moest gaan zoeken
ik deed even van alles conductrice , postbode , kinderdagverblijf maar kwam toch weer terug in de zorg daar waar mijn hart lag en volgend jaar loop ik alweer 25 jaar in de thuiszorg maar als je me een baan in de gehandicaptenzorg zou aan bieden dan lonkt het mss toch wel weer want bij deze doelgroep is mijn hart altijd harder blijven kloppen .. al voor Yerèll* geboren werd was ik in die branche werkzaam .. in Rotterdam was er een lange wachtlijst voor uithuisplaatsingen dus deden we vanuit de thuiszorg veel aan respijtzorg .. nu kom ik het in mijn werk ook nog wel eens tegen en het zijn altijd weer leuke casussen waar ik graag naar toe mag gaan ..

net als bij mij ..
ook met onze kinderen komt het heus goed .. hun dromen maken ze mss ook nog wel eens waar


maar soms vraag je wel eens af
wat kan er nog meer bij... maken we hier niet al genoeg mee ?
maar er kan nog meer bij lijkt  wel want ook nu krijg ik weer kracht naar kruis xx

1 opmerking:

  1. Lieve meid, dit is de enige manier om te leren helaas. Zo mooi om te lezen dat jullie er 'gewoon' zijn voor de kinderen , ongeacht de omstandigheid.

    En zoals je zelf ook al schrijft....het komt wel goed.

    xx

    BeantwoordenVerwijderen