accepteren wie je bent en wat je overkomt

ik merk dat schrijven mij ook veel rust brengt en dat ik zo ook dingen verwerk..daarom nog geen 24 uur later nog weer een blogje en eigenlijk een vervolg op mijn blog van gister..http://yerell.blogspot.nl/2012/11/hokjes-denken.html

je bent wie je bent en de maatschappij accepteert dat vaak toch niet
iedereen is bijzonder op zijn eigen manier
standaard bestaat gewoon niet

dat kan ik nu makkelijk zeggen maar in mijn pubertijd heb ik ook flink geworsteld wie ik was en wat ik allemaal had
ik kon tot mijn 6e niet lopen zat in een wandelwagen want kinderrolstoelen bestonden er 40 jaar terug nog niet..ik had rossig haar moest een bril dragen had niet het meest mooie gebit allemaal dingen waar ik nu om kan lachen maar die toen er echt voor zorgden dat ik gepest werd en me echt niet altijd geaccepteerd voelde

als ik dan gister op het journaal het verhaal van Tim hoorde ..die door pesten een einde aan zijn leven heeft gemaakt dan word ik zo in en in verdrietig
knap vind ik het wel dat zijn ouders hun verdriet delen met de maatschappij en hopelijk mogen de ogen van sommigen die dit aanrichtten open gaan

wat leven we toch in vreselijke wereld
waarom moeten we allemaal toch standaard zijn en accepteren we niet wie we werkelijk  allemaal zijn

http://www.youtube.com/watch?v=cH-e4ESA0Ug

Joey worstelt dus ook met wie hij is en wat hij heeft
we hebben zijn hulpverleners gevraagd of hij niet opnieuw getest kan worden om zo te kijken wat er nu 10 jaar later uitkomt maar dat kan dus niet eens een stempel altijd een stempel

maar voor mij is Joey gewoon Joey en zo heb ik hem ook altijd opgevoed
je bent wie je bent en voor mij ben je uniek !!!!

ik sprak er vanmorgen met iemand en die vertelde als je er geen nadruk oplegt vlakt alles wel af..want je kan wel de stempel  hebben maar toch ook functioneren in de maatschappij..Joey voelt het zo en die kans moet je hem dus geven..

zo was Yer`ell ook !!!!!
een heel bijzonder mannetje wat ik morgen alweer 2 maanden moet missen
niet even vast kan houden om te kroelen of een kopstootje te geven
wat mis ik die knul zeg
al weet ik ook echt dat hij het in Gods huis prima mag hebben en veilig en geborgen daar mag zijn
ik be toch wel hel egoistische n zou er zoveel voor willen doen om hem terug naar hier te halen
ook weer erg oneerlijk want zijn leventje hier op aarde was zo zwaar dat mag ik hem toch weer niet aan doen

maar heeft Yer`ell zelf beseft wat hij had ..hij was ondanks alles altijd vrolijk en een doorzettertje
had hij een grotere epileptische aanval dan merkte je daar vaak een paar uur later weinig meer van ..een karakter waar ik veel van kan leren dus..

die 16 jaar heb ik dan ook er veel geleerd ..over,
waar je de kracht vandaan mag halen
hoe bijzonder vriendschappen mogen zijn
geluk zit in de kleinste dingen

daardoor heb ik het denk ik al die tijd vol gehouden en ga ik het ook nu weer redden
want het gemis wat nu is ontstaan is nu en nooit alleen te dragen
het lijkt alleen maar erger te worden
en met de vele tijd die er nu vrij is gekomen weet ik nog niet altijd goed raad

mijn werk is een fijne afleiding  maar komt soms ook wel weer erg dichtbij mijn eigen gevoel
ik lees graag maar merk dat ik nog niet altijd de concentratie heb
Lex en ik moeten elkaar opnieuw lerenkennen want 7,5 jaar lang heeft hij me moeten delen met mijn boys en nu is er voor hem ook veel meer tijd
hoe gaan we alles invullen het komt wel goed

we hebben veel lieve mensen om ons heen
uitgebreid een telefoongeprek voeren ik heb en neem er nu de tijd voor
we worden voor allerlei leuke dingen uitgenodigd en zeggen soms ja maar ook echt wel nee want anders zijn we nooit meer thuis

voel me ook wel een beetje schuldig als ik dan nu iets leuks doe
maar juist zijn dat momenten waar ik mijn boy nog meer mis..omdat ik hem dat ook zo gegund zou hebben
een leventje zonder zorgen

maar sommige willen of lijken niets te snappen van de hele situatie..wees blij dat je nu alle tijd voor Joey hebt..en aan jezelf toekomt..weten die mensen hoeveel pijn ze mij met dit soort opmerkingen doen
er zijn nog veel meer van dat soort opmerkingen die ik te horen krijg
ik huil op de momenten die ik zelf uitkies en niet zo maar openbaar moet dat dan voordat mensen werkelijk willen begrijpen hoe zwaar ik het soms heb


ik kom er wel zoals ik er na een moeilijke pubertijd en ook geen makkelijke start van moeder worden er gekomen ben

en ik hoop dat Joey er ook snel komt..hij is zo mooie boy maar hij mag en moet zichzelf nog meer leren kennen en accepteren wie hij is..

Dag aan Dag draagt HIJ mij /ons!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=9eONDMhCloc