kleine wereld

Kom net samen met Joey thuis van een bezoekje aan onze broer en zoon..was er zelf al even geweest vandaag maar Joey wilde ook graag..we hebben nu een vaas gekocht waarvan we weten dat hij zkers zal blijven staan en die vulden we met bloemen uit eigen tuin..
een warm gevoel dat we het plekje toch ook weer een beetje meer van ons zef kunnen en mogen maken

we komen er iemand tegen die in de afgelopen jaren voor onze boy zorgde door haar deskundigheid maar zelf ook een dierbare daar heeft achter moeten laten..heel bijzonder dat er rondom mijn boy zoveel mensen liggen die toch wel een binding met hem of ons gezin hebben/hadden

de man van een heel goede vriendin ligt dichtbij ..maar ook een oud klasgenootje van Y* een oude juf van Joey ..en tegenover Yer`ell zelfs een oud klasgenoot..die jongen werd 17 jaar en ontviel net voor Joeys examen dat vergeten we niet snel meer.. ook dichtbij Y* ligt een oudcli"ente van mij..de vouw was ziek en is nu verenigd met haar echtgenoot daar waar ze zo naar uitkeek..

gister was er op sherpa de gedachtenisdienst en werden alle bewoners die dit jaar ontvielen herdachtheel emotioneel maar ook wel bijzonder om daar ouders ontmoeten die hun zoon 3 plekjes bij Y* vandaan hebben achtergelaten

Heel bijzonder hoeveel mensen dan rondom je kind nog kent of een band mee mag hebben..met de vrouw waar me mee in gesprek raakten delen we nog wat emotie en dat is ook wel hel bijzonder want dit verdriet verbind ook weer..
Joey kende haar alleen van naam en voor haar was dit ook zo ..foto's had zij wel mogen zien op Y*s kamertjemaar live was er nooit van gekomen

Ik wil hier toch ook Gods leiding in zien
hij brengt telkens mensen op je pad waar je mee verder mag en kan
en ook op de tijd die zo nodig is

vanmorgen heb ik heerlijk gewerkt maar werd verdrietig van de burocratie die we in ons werk ook steeds vaker tegen komen..nu moet je je vrije dagen al voor 2013 doorgeven en in de zomermaanden kan je niet zomaar een vrije dag nemen..dat moet geclusterd of in overleg met je collega's komt allemaal wel goed neem ik aan maar het overviel me...nog maar net aan het werk echt nog niet wetend hoe mijn levntje er straks uit zal zien moet ik nu al zo veel plannen maken..dat wil ik nog niet..en Alex helemaal niet hij is zo blij en dankbaar dat hij weer aan het werk is en wil nu echt nog niet over vrije dagen en evt. vakantieplannen nadenken..voor zijn baas hoeft het ook pas 1 febr. duidelijk te zijn hoe je de zomervakantie denkt op te nemen..lastig wel want het zal niet de 1e keer zijn dat we verschillend vrij hebben en dus niets kunnen terwijl dat juist nu wel belangrijk kan zijn..

Ik laat het maar even los mn hoofd zit zo vol andere dingen
zekers ook heel veel dankbaarheid
een lieve mail van 1 van de verpleegkundigen die lang voor mijn boy zorgde in het wkz..een bos bloemen die bezorgd werd ter bemoediging van iemand die we ook via Y* leerden kennen ze werkte hier thuis nog met mijn boy en er is altijd contact gebleven..mede door de computer maar toch...

de computer zorgt er ook voor dat de grote wereld een kleine werled mag zijn het verbind lotgenoten met elkaar en maakt van ons toch niet al te grote landje een makkelijk te bereiken contact  want Limburg, Zeeland Friesland  en hier is toch nog ver weg hoor..maar door de mail,chat e.d. is contact toch zo gelegd

dankbaar dus met die kleine wereld om mij heen

ik eindig met het nummer wat we gister ook in de afscheidsdienst hoorden
je kan het op vele manieren luisteren..ik herken er in mijn geloof maar ook zkers de vriendschap..
een kleine warme knipoog..
http://www.youtube.com/watch?v=Gu6Uge1wSLQ