donderdag 13 september 2012

yerèll .. nu veilig in Jezus armen

Voor wie het nog niet wist

vorige week vrijdag 7 sept rond 22.00 is er een einde gekomen aan de strijd die mijn boy moest voeren tegen het epi monster hij is door God Thuisgehaald

het gemis is nu al groot

gister hebben we met een fijne en mooie dienst afscheid van mijn trots genomen

daar las ik de volgende levensloop voor
Lieve Yerèll

6 febr. 1996 werd jij geboren, wat waren we blij met onze 2e zoon !!
In het begin was je een blij tevreden mannetje maar na 3 maanden begonnen de zorgen..
Als reactie op de inentingen liet jij epilepsie zien en direct was je in status..dokters vreesden voor je leven en toen liet je iedereen al versteld doen staan,
je kwam er tegen alle verwachtingen in boven op en met vele diepe dalen maar ook mooie hoge bergtoppen mocht je 16 jaar in ons midden zijn .
Een leventje vol zorgen maar zekers ook mooie momenten..
Tegen alle verwachtingen in ontwikkel je je verder als door de dokters gedacht..je sprak ooit een paar woordjes ..ging zitten en lopen kon zelfs fietsen en tot een klein jaar geleden kon je je nog makkelijk zelf verplaatsen en zelf meer de regie in je leventje voeren..
De epilepsie maakte steeds meer kapot en zeker de laatste maanden waren zwaar maar wat tot voor kort bleef was je karakter ..wat was je een vechtertje ..vele statussen heb je doorstaan, vele medicijnen gebruikt, en telkens leek het voor even weer te helpen..
Je lach en je doorzettingsvermogen waren je drijfveer wat hebben we veel van je mogen leren !!


Toen je 3 was verhuisden mama jij en Joey  van Berkel naar Laren ..we woonden eerst een jaartje bij opa en oma , die er altijd voor ons waren !!! maar mochten er toen een eigen fijn plekje krijgen waar jij je kamer beneden had en de tuin een grote speeltuin voor je mocht zijn ..
En ook al snel naar de verhuizing naar laren mocht je naar de Boemerang een plek waar je goed mocht voelen en veel mocht leren en waar je juffies je ook tot het laatst zijn blijven bezoeken ..al kwam je al lang niet meer daar ze kwamen gewoon met regelmaat naar jou
ook mensen die je via logeerhuis of woongroepen mocht leren kennen velen kwamen je nog opzoeken echt heel fijn vond je dat telkens weer je gunde ze jouw lach en tracteerde ze op jouw kopstootje..alleen mama kreeg de kus echt mooi om te zien hoe je daar toch je onderscheid in maakte..

Toen je 8 was ging je uit huis wonen ..al die vreemde maar toch ook steeds meer vertrouwde mensen over de vloer die ons ooh zo ondersteunden konden toch niet meer brengen wat je nodig had het werd voor mama en Joey te veel want voor al de nachtelijke epilepsie brak op ...
maar gelukkig kwam je tot 2 jaar geleden vaak wel 3 nachtjes per week thuis zodat we daar nog lekker gezin konden zijn ..Joey was echt tot het laatste moment je grote broer maar ook zeker je beste vriendje ..hij bracht je vaak op de ma. avond naar je kamertje toe en jullie lazen daar samen boekjes ..of luisterden muziek..was Joey er niet dan ging je echt niet zomaar slapen..
 en als je niet thuis kon komen kwamen we naar jou toe..we hebben het altijd genoemd..we delen de zorg kan het niet thuis in Laren dan op jouw thuisplekje ..

je thuiskomen was altijd een feestje ..opa en oma die vaak op bezoek kwamen , Ineke die thee kwam drinken..pannenkoeken of broodjes kroket eten waar je zo gek op was of spekkies. soesjes danoontjes snoepen..eten was je leven lang niet je hobby maar dat ging er wel in..
schommelen, muziek douchen sherpa kerk en buiten zijn vond je altijd fijn en dat stond ook altijd wel in je dagprogramma op welke plek je ook woonde je had veel structuur nodig en had vaak ook 1op1 zorg om de epilepsie in de beste banen te houden..overprikkeling gaf epi en dat gunden we je niet..

je eerste uit huis plekje was eigenlijk het logeerhuis de kreek waar je fijne weken mocht hebben en mama en Joey even een paar nachtjes konden slapen want Joey heeft veel aanvallen van je mee begeleid..
het echte uit huis wonen begon in hilversum Op het Thijsseplein heb je 4 jaar mogen wonen maar je zorgvraag werd te groot en er werd een plekje op sherpa terrein in Baarn gezocht..eerst was dat niet mogelijk maar doordat Yvon en Ton zich inzetten en nog meer mensen uit het hoofdgebouw overtuigden werd het toch..via Najade kwam je bijna 3 jaar geleden op de vechtstr 4 terecht ..op alle plekken mocht je het goed en fijn hebben..al kon je steeds minder kon je niet meer naar de Boemerang je kon er op jouw manier toch goed de dag doorkomen ..je doekjes waren steeds belangrijker en je veiligheid..muziek je gezelligheid ..je hield vol en genoot van de kleinste dingen

7,5 jaar geleden kwam Alex in ons leven en met hem ook 3 nieuwe maatjes..Ada , Dirk en Annet je zag ze met grote regelmaat ..we gingen vaak wandelen door het bos of ergens iets met zijn allen drinken ..ook mochten we een aantal keer met zijn allen op vakantie ..en was jij er vaak wel een paar dagen bij echt heel dierbare herinneringen..en die vergeten we nooit !!!

Door jou zijn we op plekken geweest waar we normaal niet zo maar geweest zouden zijn ..Villa Pardoes Colombine huis Opkikkerdag Clinic clowns theater tour zomaar wat dingen die we aangeboden kregen om als gezin even alle zorg te vergeten en aan elkaar toe te komen



12,5 jaar lang was het Wkz de plek waar je kwam in nood..vaak op de afd Dolfijn waar je vast een team dokters als dr Braun en dr. V. Berkenstijn en verplk als Mickey en Marijke maar ook veel anderen om je heen had verzameld in de loop der jaren ..een plek waar je je veilig mocht en kon voelen en je soms ook echt overgaf van hier kan ik mijn epilepsie wel laten zien hier krijg ik de goede zorg..
in Februari vertelden de dokters daar dat ze niets meer voor je epilepsie konden doen..en in april liet je maag het afweten...steeds meer leverde je in sinds januari leefde je in het donker de laatste maanden zelfs alleen maar op bed  en we hebben je thuis op sherpa kunnen houden mede door de geweldige ondersteuning van dr. Evelyne en haar team en de mensen van de vechtstr die bereid waren er voor je en ons te zijn  !!!
 tot het laatst toe was muziek belangrijk..jaren lang was Cinta je vaste muziektherapeute maar de laatste tijd verzorgde Ruloff de live sessies die je zo goed deden en waar je echt tot het laatst van genoot zekers ook als José mee kwam die je hebt leren kennen door de 1op1 zorg en er altijd voor jou en ons is gebleven !!!!!!..maar ook de cd's vond je fijn allerlei soorten muziek luisterde je graag de cd's die Reinier achter gelaten had nadat hij je een aantal  jaar belevingscathachese heeft gegeven draaiden we nog maar ook de cd's van de cliniclowns ranjaconcertjes of andere christelijke muziek konden je aandacht trekken..geluidjes gaf je echt ook tot het laatst..ons knokkertje..

God heeft je thuisgehaald , we mogen weten waar je bent maar missen je nu al

Door de epilepsie en je complexe zorgvraag mochten we erg veel mensen leren kennen ..vaak toch ook wel mensen die ook een kind als jij hadden en onze situatie goed aanvoelden iin de loop der jaren zijn  daar werkelijk vriendschappen uit ontstaan en die hoopt mama ook vast te mogen houden..maar dankbaar is ze zekers ook met al die andere vrienden  die ondanks alle zorg ons nooit los hebben gelaten en er voor ons waren waar nodig.. namen moet ik misschien niet noemen maar wat ben ik Ellen Ineke en mijn ouders dankbaar voor alles wat ze de laatste tijd voor ons gedaan hebben !!! en er altijd voor me wilden zijn ..

Vele liefdevolle en zorgzame handen hebben je 16,5 jaar lang omringd..vele mensen hebben van je lach mogen genieten maar nu moeten we je loslaten..
zonder al die mensen die meezorgden hadden we het niet gered daar voor ook werkelijk al onze dank..

er ontstaat een grote leegte want vele uren vulden we om bij jou te zijn..maar we gaan proberen dat ook weer een plek te geven
vele jaren moesten we je telkens anders vasthouden maar nu hebben we je moeten laten gaan ...

mama schreef volgend gedichtje daar sluit ik mee af..

Genoten heb ik van je lach
gekoesterd heb ik me aan je warmte
Bewondert heb ik je om je vechtlust
dag lieve  kanjer !!!

ook Joey had een praatje waarin vooral de woorden wat was ik trots jouw broer te mogen zijn mij bij zijn gebleven ..het nummer van Racoon draaiden we daar achter aan..

ruim 250 mensen waren er gister bij en vele kaarten en bloemen hebben we ook nog gekregen

onvoorstelbaar al die warmte

vandaag voel ik mij vooral verdrietig en is het besef gekomen hoe leeg het nu is

heel langzaam aan hoop ik alles toch een plek te geven..maar vergeten doe ik mijn kanjer echt nooit
wat ben ik blij en trots dat ik zijn mama mocht zijn !!!!!!

3 opmerkingen:

  1. Lieve Astrid, Wat heb je een boel met Yerèll meegemaakt ! De buitenwereld ziet niet wat een gehandicapt kind voor een gezin betekent, en wat het doet met een moederhart. Ze moesten eens weten. Je zal nu veel verkeerde adviezen vanuit onwetendheid van je omgeving gaan krijgen. Ik weet dat je de draad echt niet zomaar weer op zal pakken. De afwezigheid van Yerèll zal altijd een groot gemis blijven. Toch wil ik je heel veel sterkte wensen, samen met Joey, Alex en de andere kinderen. Mocht je ooit behoefte hebben aan een praatje, de deur staat open. Ik ben maar een muisklik van je verwijderd. Neem je tijd om alles te verwerken. Overhaast vooral niets. En hoe druk je ook bent met het troosten van anderen om je heen, vergeet niet dat je zelf ook steun en troost nodig hebt. Zoek die bij Hem, maar ook bij je vrienden en vriendinnen. We willen er graag voor je zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook hier wil ik even op je reageren, omdat je dit wellicht bewaard.
    Heel veel tijd in je leven heb je kunnen en mogen besteden aan Yerèll. Nu hij er niet meer is, zal het moeilijk zijn om je leven weer in te richten om verder te gaan. Het is niet erg als het lang duurt voor alles weer op de rit is. Het is nogal wat om je kind, met zoveel zorg, te moeten missen.
    Wens je toe dat je kracht mag krijgen om dit te kunnen doen.
    Weet dat er nu velen voor jou klaar staan, daar jij altijd voor iedereen klaar staat. Wij mensen kunnen je helaas alleen maar lege, maar welgemeende, woorden geven. Vertrouw maar op Het Woord, dan is het goed. Liefs van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Yerell,

    Als een vlinder naar het licht ben je ons vooruit gevlogen
    Onbereikbaar ver en toch zo heel nabij
    Om voor eeuwig in Zijn huis te wonen
    waar geen pijn of verdriet meer zal zijn
    en waar God de tranen zal wissen van je ogen

    Lieve Astrid, Alex en Joey,

    dat jullie alle kracht mogen ontvangen om dit verlies te dragen en een plek te geven.

    knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen