mijn laatste blog zoals ik ze normaal schreef dateerde van 26 aug
daarin schreef ik dat we voor Yerèll een nieuwe weg in zouden slaan op weg naar meer comfort..maar dat wat we hoopten gebeurde toch niet echt ..de rust die ik mijn boy in zijn koppie gunde kwam er maar niet
werkelijk tot de allerlaatste dag zijn allerlaatste uur werd mijn boy geteisterd door het epi monster
maar wat werden we omringd dor vele lieve mensen
ik roomde 29 aug in op sherpa..op advies van de arts 2 dagen later kwam ook Alex er de nachten bij want als maar kon het laatste moment van Yerèll er zijn maar mijn boy mocht maar niet de zo gegunde rust vinden het epi monster hield hem in bedwang
het werd ons ook goed uit gelegd wil Yerèll werkelijk zijn rust kunnen vinden dan moeten we de epilepsie er onder zien te krijgen..en een paar keer leek het zover dan zag je mijn boy wel een uur rustig liggen en leek zijn einde nabij..allemaal hel dubbel wel ..maar als de aanval dan weer kwam dan ontstond de adrealine weer waardoor het hele lichaam weer aan werk ging..
even was er ook nog sprake van kunnen we wel op sherpa blijven maar de goede samenwerking tussen de artsen van sherpa en het wkz zorgden er voor dat Yerèll 7 sept rond 22.00 toch heel rustig is ingeslapen
en niet in 1 van de vele aanvallen die hij zijn hele leventje lang moest verwerken..zekers de laatste weken was het monster weer erg aktief en konden dormicum en wat voor middel dan ook het er niet onder krijgen..
de 1,5 week dat ik op sherpa "woonde"is er zo goed voor mij gezorgd..mijn vriendinnen hebben mij niet los gelaten en mij telkens weer een bezoekje ter bemoediging gebracht ..ook mijn ouders kwamen trouw maar telefoontjes deden ook zo goed..
Alex moest zich telkens splitsen want al was hij de nachten op sherpa hij proeerde er toch ok voor Joeyte zijn..
zijn gebroken enkel was een sta in de weg maar zorgde er ook wel weer voor dat hij er nu voor ons kon zijn..
Yerèll stierf toch nog wel onverwacht al zagen we het aankomen..hij was omringd door vele lieverds op dat moment echt een heel waardevol maar zwaar moment voor alle 8 die om het bed stonden denk ik ..maar eigenlijk merkte ik weinig van ik was zo heerlijk aan het kroelen met mijn boy wat ik zijn hele leventje lang heb gedaan ..voelde zijn hand wegglijden en wist het toen al..mijn boy glijdt weg uitdit aardse leven..
Yerèll is Thuisgehaald door God
de leegte die ontstaan is erg groot en het gemis niet minder
maar mijn boy heeft geen beperkingen meer
snel probeer ik nog meer te updaten maar nu is de emotie me te veel..
de laatste periode van mijn boys leventje was erg zwaar maar ik koester die periode ook..
respect!!!!!
BeantwoordenVerwijderen