schrijven doe ik nog steeds maar delen veel minder ..
na zoveel positieve reacties toch maar weer vaker doen ?
hierbij mijn blogje uit mijn schrift wat ik 11 april jl schreef en deelde
'Na het overlijden van Yerèll* had ik geen controle meer over mijn leven.
Ik wist van te voren, dat ik in een diepe donkere afgrond zou vallen, maar dat het er zo donker zou zijn, dat had ik nooit kunnen bedenken.
De wereld draaide verder en ik moest mee of ik wilde of niet. De dagen kondigden zich aan en ik had de taak om de leegte ergens te plaatsen.
Ik kreeg de gelegenheid om het gemis in mijn leven in te weven; een plekje te geven.
Elk moment kon ik de keuze maken of ik zijn afwezigheid aandacht wilde geven of zijn aanwezigheid.
Wilde ik zijn schitterende voorbeeld ... het altijd maar door knokken ondanks alle aanvallen die hem beperkten... volgen of mijn eigen verdrietige ik?
Telkens weer keek ik naar mijn weg en steeds meer ontdekte ik, dat mijn knul nooit zou verdwijnen. In elke ademhaling is een herinnering te vinden, waarmee ik glimlachend de dag aanga.
In elke hartslag voel ik de warmte die hij zo rijkelijk gaf.
In elke stap die ik maak, hoor ik zijn geluidjes, die mij vertellen dat het zo leuk is om met me mee te wandelen....
in ieder zonnestraaltje herinner ik me jouw lach xx
Ik zie en voel Yerèll* in elk moment en kijk niet langer meer achterom. Hij is en blijft bij me, daarom sta ik open voor alles wat komt!
Ik zie kleuren en de zon, waarvan ik weer genieten kan ondanks alle verdriet en gemis die ik ervaar mag en wil ik door !
En zo kwamen nieuwe dingen op mijn pad .. dingen als Parent2Parent, en stichting ZIE, de Burgeradviesraad en mijn vrijwilligerswerk binnen Sherpa.
Dat zijn mijn zonnestraaltjes die me aan mijn kanjer* doen herinneren maar ook zoveel voldoening geven !'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten