dinsdag 11 november 2014

even van me aftikken... update uit Laren

Het is al wel weer lang geleden dat ik een blog geplaatst heb

tik nog wel met regelmaat op word mijn verhaaltje omdat het van me afschrijven me erg goed doet maar nu dacht ik kan hem ook wel plaatsen krijg zoveel vragen

lief ook om te merken dus dat er velen met mij ... ons meeleven

hoe vergaat het ons
eigenlijk gaat het met de kinderen wel goed ieder op zijn Eigen manier heeft een weg gevonden waar ze zich goed bij voelen

Joey volgt na 1,5 jaar thuis weer onderwijs een mbo 3 studie in Utrecht een studie in de grafische richting waar hij zich goed voelt ..
ook Annet zit na een jaar werken en nadenken wat wil ik weer op school ...op het mbo .. zij volgt de opleiding maatschappelijke zorg en in het nieuwe jaar gaat ze stage lopen waardoor de studie wss ook meer praktische invulling en inzicht krijgt want nu zijn er toch ook nog wel ?? wat de zorg echt inhoud
allebei hebben ze de 1e periode afgerond en wachten op de resultaten hoe de toetsen verlopen zijn

Dirk werkt naar zijn Eigen zin waar hij al zolang werkt .. zijn studie afronden heeft nog wel zijn vornemen maar in welke terijn dat overzien wij op afstand niet .. zoned wel want hij lijkt zo dichtbij het afronden van zijn hbo .. maar pushen en ruzie maken heft geen zin dan ontstaat er een verwijdering die we niet wensen

Ada heeft haar plekje in Leuven gevonden .. haar studie psychologie is interessant en na wat speuren heft ze ook bijbaantjes gevonden waaroor ze toch inkomen heeft want enige vorm van studiebijlage krijgt ze natuurlijk niet

alle 4 hebben ze hun Eigen weg en invulling gevonden .. sommigen maakten de keuze om weer even alleen te willen zijn omdat ze zich nog te jong voelden voor serieus binden maar genoeg leuke en lieve vrienden hebben ze alle 4 om hun heen

we leven nu begin November en achter ons ligt de periode waarin we Yerèll* meer herdachten
 alle dagen brand er hier thuis de kaars bij zijn foto maar er was ook namen noemen de kunstroute over de Amerpoort waar we voor het 3e jaar smaen de route liepen en de naam van onze knul lieten klinken in allerlei verschillende kunst vormen ..
ook op de jaarlijkse gedachtenis dienst binnen Sherpa mochten we herinneringen terug halen en voelden we ons verbonden met velen verwanten die het zelfde mee moesten maken zo werd ik aangesproken door iemand die 19 jaar terug haar zoon heeft los moeten laten met Yerèll* gewerkt heeft en toen ze mij de kaars aan zag steken haar verdriet weer voelde terwijl ze dacht dat het wel diep weg was...
voor mezelf heb ik de conclusie getrokken dit verdriet gaat nooit weg.. het laait soms op als een storm maar is voor altijd verweven in mijn zijn

Hoe gaat het met Alex en mij...
we kijken terug op een heerlijke zomer hadden in September 3 korte  vakanties binnen de 4 weken die we samen vrij waren .. boften met het weer en hebben ons landje weer op een heel andere manier weten te leren kennen .. de reden om dus over de grens vakantie te vieren zien we niet echt.. Friesland heeft een warm plekje gewonnen en mss komen we er volgend jaar wel weer terug... ook waren we een paar dagen in Leuven om die stad beter te leren kennen .. dat doen we binnenkort weer over want het is een prachtige stad met veel mooie plekjes ..

in ons werk hebben we allebei nog veel plezier al zorgen allerlei reorganisatieplannen soms ook wel voor spanning dankbaar zijn we dat we allebei ons werk nog mogen hebben
daarnaast doen we op onze eigen manier veel aan vrijwilligerswerk .. de wekelijkse gang naar Kerkelanden om daar met de jongsten binnen de Boemerang te zwemmen is er door een verhuizing niet meer maar ik rijd nu naar de mooie nieuwe locatie en geef individuele aandacht aan een aantal jongeren .. wie weet komt zwemmen op de hoofdlocatie wel weer in beeld dat zullen we met de tijd wel merken daarnaast bezoek ik nog steeds met regelmaat eenzamen en ouderen maar heb ook een nieuwe uitdaging gevonden binnen de stichting Leven Met Autisme waar ik en time aut kring leidt .. een middag even met lotgenoten je verhaal delen in een ontspannen setting

Het gaat ons best goed ..
al zijn er de laatste weken wel een aantal zorgen over mijn gezondheid
ik weet al langer dat ik een oogafwijking heb maar die gaf geen echte hinder en de oogartse houd alles goed onder controle .. in september was alles ook nog prima onder de omstandigheden
maar sinds 3 weken zie ik een waas voor mijn beste oog en s'avonds zijn mijn ogen zo moe dat ik maar vroeg naar bed wil.. .. even aangekeken maar toen ik tijdens een avonddienst de voorgaande auto nauwelijks zag toch maar even een extra afspraak bij de oogartse gepland ... zij heeft alles goed onderzocht maar kan weinig voor me betekenen het hoort bij MD -TRD (mijn oogaandoening ) maar daar leg ik me niet zomaar bij neer .. in goed overleg gaan we voor een second opinion in het oogziekenhuis in Rotterdam waar ze een speciale afdeling voor Retina (netvliesaandoeningen )hebben
niet of slecht zien in het donker hoort er o.a. bij maar mss is er nog een oplossing te bedenken want nu is het echt heel onzeker.. maakt me ook angstig.. mijn Eigen oogartse kan niet verklaren waardoor mijn oog plots zo'n regressie doormaakt..  mijn dossier ligt nu in Rotterdam en hopelijk mag ik daar snel terecht ...
praktisch is het binnen mijn werk ook niet handig .. nu heeft Alex me tijdens een avonddienst gereden maar dat kan hij natuurlijk niet stuctureel en op de fiets daarvoor wonen de clienten toch te ver uit elkaar ... mijn oogartse gaf het advies om de bedrijfsarts te bezoeken .. dit traject loopt ..
de kortere dagen die bij dit seizoen horen maken alles ook niet echt handiger maar ik wil positief blijven en er op vertouwen dat we nog een oplossing gaan bedenken
wil je meer weten kan je het lezen via deze link http://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/retinitis_pigmentosa/
http://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/macula_degeneratie_md_amd/

ben eigenlijk ook nog wel beetje trots op mezelf want waar ik begin dit jaar nog bijna 83 kg woog weeg ik nu rond de 75 kg.. vooral in mijn taille en benen is dat te zien.. en mocht ik nieuwe spulletjes aanschaffen .. nooit verkeerd voor een vrouw natuurlijk xx

de rust waar we naar Yerèll*s overlijden aan dachten toe te komen is er dus eigenlijk niet echt gekomen want we blijven een roerig gezinnetje maar bij de pakken neer gaan zitten past niet in ons straatje ... het leven komt zoals het komt en als is het soms pittig we blijven volhouden !

we voelen steun en kracht in ons geloof en zijn dankbaar met alle mensen die ons gezin omringen

hoe snel ik weer een update plaats dat weet ik niet maar merk dat van mij aftikken me goed blijft doen

dankjewel voor je lezen



Geen opmerkingen:

Een reactie posten