en dan... komt er wel iets bijzonders op mijn pad..

zondag we komen uit de dienst en zoals gewoon maak ik de lunch en Alex leest de Visie
ik had hem van de week al even doorgebladerd maar mijn oog viel niet op artikel wat Alex wel opvalt

is iets voor jou hoor ik hem vanuit zijn luie stoel reopen.. wat ?? nou EO maakt nieuw programma en zoeken mensen die willen vertellen over hoe je verder gaat na verlies

ik lees t ook even en tik een mailtje .. net als of ik een blog schrijf.. mijn / ons verhaal vanuit mijn hart beschreven..

mijn blog waardoor ik Yerèll* eigenlijk en beetje levend houd en zijn naam blijf noemen

Ik vertel hoe veel verdriet er ook is ..en het gemis heel groot is .. voor Yerèll was zijn leven "op"
Jaren heft hij zoveel artsen verbaasd .. de epilepsie had hem zo te pakken .. zoveel moest hij inleveren
vele grenzen hebben we verlegd
na 16,5 jaar mogen en moeten zorgen .. moesten we hem loslaten en terug geven aan Onze Vader
is hij veilig in Jezus armen

mijn hoekje hierin huis is een fijn plekje waar ik graag voorsta
ik luister veel en graag muziek waar ik troost in mag vinden
lees veel gedichten waar ik ook troost uit haal en soms probeer ik zelf iets te dichten
ons geloof onze kracht tot volhouden
Yerèll*s laatste rustplaats ik weet dat hij daar niet is maar danst aan de andere kant op de gouden straten
 ik ga er toch met grote regelmaat heen .. om er tegen mijn knul te praten .. zijn plekje spik en span te laten zijn .. steek er soms een kaars aan om zo ook symbolisch te ervaren Licht in de wereld uw schijnt in mijn duisternis.. Ik mag weten wie U bent xx
ik vind er een rust en juist daar laat ik makkelijk mijn tranen stromen..
 in dit langer geleden geschreven blog lees je hoe alles tot vorm kwam ..http://yerell.blogspot.nl/2013/05/plekje-wat-ik-voor-ogen-had-is-af.html


het werd een langere mail als ik voornemens was

en vamiddag terwijl ik met Alex even een boodschap deed ging mijn telefoon
iemand van de redactie van t programma Bakkie Troost
http://www.eo.nl/algemeen/pers/lijst/detail/artikel/elke-zaterdag-een-bakkie-troost-van-eo-en-ikon/
we maakten een telefonische afspraak en ik deed mijn verhaal en beantwoordde de vragen
ik vertel hoe sluipmoordenaar de epilepsie voor Yerèll* was hoe ik in de enorme leegte die na 7 sept 2012 ontstaan is stapje voor stapje nieuwe invulling zoek.. over mijn vrijwilligerswerk op de Boemerang wat wekelijks en feestje is.. mijn werk een fijne afleiding .. ons geloof onze kracht tot volhouden omdat ik weet dat ik Yerèll* ooit terug mag zien!! en blij ben dat we omringd worden door zoveel lieve mensen
dit gedicht las ik vandaag en past zo goed..

Hoeveel kan een mens verdragen
Hoe sterk kun je eigenlijk zijn
Na verlies en zoveel strijd
Aan het einde van de lijn

Hoeveel zorgen kun je hebben
Hoelang kun je het vechten aan
Er kan klaarblijkelijk een heleboel
Wanneer er mensen aan jouw zijde staan

Die je steunen en soms dragen
Die je helpen en oprecht
Je laten zijn en laten blijven
Die luisteren naar wat je zegt

Ze staan altijd voor me klaar
Deze aandacht doet zo goed
Ik ben ze oneindig dankbaar
Hierdoor ontstaat er kracht en moed!

Karin

wo. zou er al gedraaid kunnen worden maar later hoorde ik dat dit wel kort dag was en die mening deel ik wel .. onbewust komt er toch weer emotie los
en al praat ik graag over mijn knul.. iets langer tijd om in gedachte alles vorm te geven is wel fijn en als vrouw ben je natuurlijk ijdel en wil je er wel goed uitzien.. Alex riep al meteen nou genoeg leuks in je kast hoor en haar met een klem omhoog en je ziet er goed uit..

later deze week hoor ik nu of ik " gekozen "word en wanneer we dan "draaien"

het kwam zo maar op mijn pad en als het echt vorm moet krijgen dan leidt Hij dit ook weer

De zon straalt voor Yerèll* aan de andere kant .. God is hem komen halen en leidt hem rond aan Zijn hand xx Mijn Jezus Zijn Redder xx