woensdag 2 oktober 2013

opnieuw leren leven

Ik kom net thuis van een ochtendje op stap met een dinnetje
ze was pas jarig en ik dacht ga ff bakkie bij haar doen dat doen we wel vaker op wo. morgen haar enige vrije dag..
maar zij had een afspraak in het WKZ ..
jarenlang mijn 2e thuis of beter gezegd het 2e thuis van mijn boy*
ga mee zei ze en na een korte twijfel dacht ik waarom niet... later ook wel weer denkend wat zou de arts die we treffen er van vinden zij kende mij tenslotte ook jaren en weet niet dat ze plots met mij geconfronteerd word.. mijn dinnetje voelde dat schijnbaar t zelfde want ze had ff een mailtje gestuurd

raar maar ook vertrouwd om op de afdeling, door t zh  te lopen
bekenden te treffen  en even kort met hun te spreken
de artse nam ook even tijd voor mij en vond het plezierig me te ontmoeten en te horen dat het onder de huidige omstandigheden best goed met mij gaat
voor mij was het ook zekers weer een nieuwe ervaring om te mogen zien hoe de techniek niet stil staat en wat het doet voor andere kinderen met epi

ik mocht deze ochtend ook zien dat kleine initiatieven opgezet door particulieren goede vruchten af mogen werpen bij kinderen met epi en/of een "gedrag"sprobleem... dat Den Haag wss nog heel veel kan leren van dit soort initiatieven en dat daar mss wel een bezuinigingspost is ... want "school"zit nu in een luxe villa midden in het bos en kan mss ook wel gerealiseerd worden in een huis wat meer centraal in de maatschappij staat..

we liepen nog even langs het plekje van mijn boy* voor we ons zelf tracteerden op een wel verdiende kop koffie

en op dat moment realiseerde ik me dat ik soms ook erg dankbaar ben niet meer dagelijks geconfronteerd hoef te worden met al die *#$ epileptische aanvallen die de kwaliteit van leven van mijn boy* zo minamaliseerden
denk dan niet meteen ze mist haar kind niet nou dat gemis word met de dag groter maar ik probeer mijn hedendaagse leven opnieuw in te vullen


ben dankbaar met de vele vriendschappen ontstaan vanuit lotgenoten contact en ga de kinderen echt niet uit de weg maar de aanvallen nee die mis ik niet
ben dankbaar dat mijn knul bevrijd is van al die aanvallen
en ben er van overtuigd dat hij nu vrij van alle zorgen op de gouden straten in de Hemel mag dansen

ik hier op aarde worstel met het gemis en een bijna 13 maanden verder ook nog met hoe vul ik al die ontstane vrije tijd in

geniet van het vrijwilligerswerk wat ik mag doen...
en ben helaas ook nog met regelmaat druk met afhandelen van alle burocratische regeltjes .. zo hadden we geen recht meer op BPM en een rolstoelbus indicatie na het weg vallen van Y* ..
1 jaar krijg je dan de tijd om de bus te verkopen en ze schorsen dan de nieuwe na te komen regels.. maar het lukte ons niet om de bus te verkopen.. genoeg gegadigden maar of de financiën kregen ze niet rond of te wel door onvoldoende eigen middelen of doordat gemeenten niet mee wilde "sponseren"aan een bus van 4 jaar
in augustus had ik al telefonisch contact met de belastingdienst gezocht en onze situatie uitgelegd.. vorige week vulde ik met een din die iets meer zicht op dit soort formulieren heeft een papier in met de huidige omstandigheden er van uitgaand dat wij een "boete" moesten voldoen omdat wij niet aan de eisen voldoen er wel mijn persoonlijk verhaal aantoevoegend
word ik van de week gebeld door een leidinggevend ambtenaar van de belastingdienst waar ons formulier beland was ... we hoeven de rest BPM niet terug te betalen omdat we nog vrijwilligerswerk in de sector doen en onze bus daar mede voor gebruikt kan worden want officieel moesten we onze bus ook nog terug laten bouwen tot bedrijfs..bestelbus dus met tussenwand .. wel word de wegenbelasting anders maar daar willen we wel mee verder.. de rest BPM zorgt er voor dat we nog 2 jaar compensatie ruimte hebben in dit geheel dus daar is wel mee te leven
blij dus wel dat ik in de loop der jaren geleerd heb mondig te zijn en dat lijkt nu positief uit te werken..

de ontstane leegte en vrije tijd vullen we zekers ook in door onze sociale contacten soms verwaterd de laatste jaren door de omstandigheden weer aan te halen.. met regelmaat hebben we hier eters zodat ik mijn kokkerelkunsten ook kan uitoefenen want koken is zekers geen onplezierige bezigheid zekers niet als je mensen met smaak ziet eten van wat jij op tafel zet
en we  blijven  stil met alle medeleven die we telkens weer ontvangen uit vele verschillende hoeken .. zo kwam er gister weer een brief uit het noorden van iemand die met Y* gewerkt heeft en ook onze boy* nog mist en vertelde over wat Y* hem voor levenslessen heeft mee gegeven.. voor mij van die opladertjes die weer goed doen.. veel post/telefoontjes en berichtjes krijgen we nog en dat doet zo goed !

ik geniet van mijn werk
mag in november weer de schoolbanken in om mijn diploma up to daten naar deze tijd .. loop daardoor al paar momentjes met collega's mee om te zien wat er in de loop der jaren verandert is want de techniek blijft niet stil staan... mag ook binnen het werk in een projectgroep zitten waar ik veel leer maar ook  mijn expertise opgebouwd privé door alles wat ik binnen mijn gezin mee maakte kan en mag gebuiken

heb een paar oude hobbies weer opgepakt en zo langzaam aan hoop ik het opnieuw leren leven toch steeds weer meer invulling te geven
zo zing ik de laatste weken mee in een gelegenheids koor en merk dat ik daar weer erg veel plezier aan beleef .. binnenkort een concert als afsluiting wat in no time was uitverkocht dus wie weet nog wel weer een vervolg.. of mss gewoon een leuk koor hier in de buurt zoeken waar ik mij bij aansluit
mijn geloof is mijn kracht waardoor ik volhoud maar respecter iedereen die zijn leven anders invult .. Alex zegt altijd ben blij met een breed publiek ieder heeft zijn competenties waar ik van kan leren xx

mis Joey wel enorm maar weet via een vriendinnetje van hem dat hij weer werk mag hebben en zo ook meer ritme .. hij heeft mij laten weten even geen rechtstreeks contact te willen maar weet dat onze deur altijd open blijft staan .. want ik ben en blijf zijn moeder en wil er altijd voor hem zijn !!!

met vallen en opstaan probeer ik dus telkens weer opnieuw te leren leven zoals het genoemd word door mijn psychologe..
herstel van een kleine operatie die ik moest ondergaan omdat ik de afgelopen jaren minder goed voor mezelf had gezorgd

stapje voor stapje kom ik telkens weer iets vooruit xx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten