in dit burocratische landje lijken ze maar niet te willen beseffen dat ze door telkens dingen op te rakelen iemand niet toe komt aan opnieuw de draad op pakken of door te gaan
zaterdag vielen er 6 brieven op de mat
alle van t zorgkantoor
handig wel dat voor de zaterdag kozen want dan heb je geen mogelijkheid om direct te reageren
J. heeft vorig jaar 7 maanden buiten ons huis gewoond omdat dit door derden als de beste oplossing werd gezien .. wij konden tot adem komen en hopelijk zou het daar met J. beter gaan
mooi initiatief maar helaas met averechts effect want idd wij kwamen in die 7mnd tot adem maar J. kwam nog met veel grotere problemen weer thuis
nu 4 maanden verder hebben we een aantal dingen weer op de rails en dit werd niet door de hulpverlener zoals ze beloofde geregeld maar ik kon alles afhandelen ....
J. regelt t liefst alles gewoon met mij.. ik die hem toch het beste ken en aanvoel..
maar het word nog een heel lange weg blijkt uit de brieven van het zorgkantoor... want hij had in die 7mnd anders moeten leven als hij nu gedaan heeft .. hij had keurig zijn pgb van paar mnd. terug gestort daar zijn bewijzen van maar het zorgkantoor zegt dat ze het niet hebben .. .. hij had het geld uit moeten geven en niet terug mogen storten of gewoon op de rekening laten staan ... brieven van derden als bewijzende ondersteuning ze willen er gewoon niets mee lijkt wel.. en juridische adviseur geeft mij weinig kans tot winnen va deze burocratische zaak omdat er te weinig schriftelijke bewijzen liggen want in dit landje werkt het zo heb je bankrek opgezegd is er ook geen bewijs meer van gedane zaken met die rek. toen hijnog wel bestond..
nu hij weer bij ons woont zet hij zijn pgb wel weer in maar de mensen van t zorgkantoor lijken echt niet te willen beseffen met wat voor doelgroep ze te maken hebben
en helaas niet alleen het zorgkantoor veel instanties kunnen zich nog wel in autisme gaan verdiepen
krijg je en pgb toegekend dan is dit echt niet zomaar
vele telefoontjes zijn er al gepleegd , aangetekende brieven , veel mailverkeer maar toch blijven ze er langs elkaar heen werken
en nu dus zelfs een dreiging met de rechter...
prima allemaal .. we weten dat we goed bezig zijn geweest en nog zijn maar al die negatieve energie die dit kost... maar eens gaan afwachten wat de volgende brieven zeggen ... en dan besluiten wat te doen...
en juist nu t beter lijkt te gaan met mijn oudste
hij is nu al ruim 3 mnd. verliefd en heeft het met zijn meisje gezellig .. al maakt hij ook nog tijd voor zijn vrienden die er in de 7 mnd. dat hij hier niet woonde ook voor hem waren dat moet hij van mij ook vast houden .. al zijn het niet altijd de vrienden die je als moeder wenst .. ze lijken nu allemaal te beseffen .. ons leven moet van koers veranderen .. laat die nieuwe koers hen allen bij elkaar houden maar ook meer goeds brengen ..
hij heeft en baantje en lijkt het goed te doen .. hij komt enthousiast thuis en kijkt uit naar zijn loon want mijn jong volwassen knul heeft net zoals elke 21 jarige natuurlijk geld nodig... en leven van t zakgeld wat je moeder je gunt dat is natuulijk niet genoeg
een poosje had hij geen inkomen omdat hij gewoon minder in zijn vel zat .. maar hopelijk mag de ingezette lijn voortgaan en kan hij straks na de zomer met zijn studie starten en dit baantje er bij blijven doen want die mogelijkheden lijken er
hij heeft voor zijn 21 zoveel mee moeten maken .. dat hij zo diep is gevallen kan ik steeds beter begrijpen maar om dit aan te moeten zien doet zo pijn ! heel voorzichtig lijkt er weer contact met zijn vader en zijn gezin te komen dat wil hij graag maar doet ook zo'n pijn ..
natuurlijk ben en blijf ik de overbezorgde mama .. want vragen ze nu niet te veel van mijn knul daar.. soms 6 dagen achter elkaar werken .. houd hij dit vol ... dan zeg ik streng tegen mezelf Astrid laat los.. hij moet het nu allemaal zelf gaan doen jij mag een luisterend oor bieden of een arm om hem heen slaan maar hij moet verder en niet met jou maar met zichzelf ...
behalve over J. ook brieven over Y* op de mat.. de zorgverzekeraar had al een maand na t overlijden laten weten dat sommige afhandeling lang kon gaan duren omdat zh. vaak laat declareren... dus als er iets van hun komt vind ik t niet leuk maar ik weet t ... vanuit het zorgkantoor had ik al die tijd niets meer gehoord dus ik dacht dit handelen ze samen met Sherpa af.. nee dus..
wel netjes er bij we weten dat uw zoon overleden is ...maar..........
niks te maarre .. het verdriet is al zo groot .. het gemis lijkt alleen maar toe te nemen ik doe zo mijn best om verder te gaan waarom moet er dan telkens terug gekeken worden en word de deksel van de put gehaald
mensen achter al die buro's ... ga je eens realiseren wat je telkens weer aanricht
en niet alleen bij mij ... ik hoor er zoveel anderen ook over .. dit moet toch anders kunnen !!!!
ik wil graag de fijne en leuke dingen herinneren
en niet de meest zware periode telkens weer terug moeten halen
ook ik heb genoeg in mijn leven mee gemaakt
ben juist dankbaar dat ik ben wie ik nu ben en best ok wel een beetje trots dat ik het volgens mij zelf ook wel goed doe
het gezegde .. na een moeilijke tijd kom je er vaak sterker uit .. ik haatte hem maar kan er nu ook positief naar kijken
een scheiding .. wat een verdriet dat mijn 1e grote liefde er met mijn beste vriendin van door ging.. zie nu in mijn netwerk ook mensen verdriet hebben door dat ze soortgelijk mee moeten maken .. ik heb proberen te vechten destijds om mijn huwelijk te redden maar daar moet je toch echt met 2 voor zijn.. het strandde en Jaren later kwam Lex op mijn pad... allebei waren we "belazerd"door onze ex-en ik was bang dat ik nooit meer iemand zou vertrouwen en heel wantrouwend zou zijn als hij alleen op stap zou gaan ... maar nu ben ik juist blij met een momentje voor mezelf
al vind ik het super fijn om juist veel samen te doen
zo had hij vorige week zijn verlate jaarlijkse controle voor zijn bijholte kanker .. toch altijd weer spannend .. voor mij mss nog wel meer als voor hem zelf ... ik was zo gespannen maar alles was oké .. zelf moest ik nu in de zelfde stoel plaats nemen omdat verkoudheidsklachten maar niet over willen gaan .. toch dat onderbuik gevoel ook bij Lex van jouw blijft dit wat ik door gemaakt heb toch wel bespaard.. en dat lijkt zo .. ik krij nu een onderhoudskuurtje en hopelijk mag ik me dan snel fitter voelen .. over en paar maanden ga ik weer terug..
als je klachten hebt denk je meteen weer terug aan de periode waar je zo diep moest gaan .. een periode die ik gelukkig goed door gekomen ben maar de angst het kan ergens anders terug komen is er toch...
ja Lex en ik we doen veel samen .. een goede bekende wilde me juist daarvoor waarschuwen..
na een ziekbed moest zij 2 jaar geleden haar allesie laten gaan .. en wat voelt zij zich nu eenzaam .. tuurlijk genoeg lieve mensen om haar hen maar eigen vrienden had ze niet en dat had juist nu makkelijker geweest denkt ze zelf.. .. ik weet t niet.. hoop dat we nog heel lang samen mogen en kunnen zijn en ik geniet echt van de fijne dingen die we samen ondernemen
zo liep ik t weekend ook over de begraafplaats en werd aangesproken door een mama die ik van t schoolplein ken.. haar man ligt er helaas ook en zij kwam naar mij toe van As, herken je dit... ik wil Jan vol liefde herinneren en niet de fouten of vervelende momenten ... anderen brengen dat juist ter sprake zei ze ...
ja dat herken ik .. door de mooie herinneringen houden we t vol ..
want op zo'n moment ben ik dankbaar dat ik een maatje heb en niet alleen besluiten rondom mijn zoon hoef te nemen .. zij moet dat weer wel...
dus dankbaar voor samen zijn ... maar ik vind het ook heerlijk om even alleen naar mijn knul* te wandelen of fietsen en alleen aan zijn graf te staan
een plek waar ik geen deksel van de put haal maar de fijne herinneringen koester !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten