woensdag 1 januari 2014

2013 ligt achter ons.. wat zal 2014 brengen

dit nieuwe jaar is nog maar pas gestart en wat het allemaal zal brengen we laten het allemaal maar over ons heen komen ..
2012 was een heel zwaar jaar doordat we Yerèll* los moesten laten
dankbaar dat hij ondanks zijn chronisch ziek zijn zolang in ons midden mocht zijn maar het opnieuw leren leven zoals wij de periode daarna zijn gaan noemen was niet zo simpel als verwacht voor zo ver je dat bij voorbaat in kan denken

alle eerste keren vallen zwaar maar zijn geboortedag 6 febr. . deed ons ook weer terug denken aan het jaar daarvoor 8 febr 2012 de dag dat de dokters kwamen vertellen dat ze niets meer konden doen ..

2013 geen makkelijk jaar  mede doordat Joey 24 juni jl. ons huis verliet om bij opa en oma te gaan logeren en dat we zo tot rust konden gaan komen .. ruim een half jaar verder woont hij daar nog steeds iets waarvan hulpverleners tegen ons zeggen dit was echt niet onze bedoeling en ook zekers niet de oplossing

tuurlijk mis ik hem flink en onze deur staat nog wijd open .. mijn psych zei ook nu kom je pas werkelijk aan rouwen toe want na jaren zorg rondom Yerèll* ben je door gegaan met zorgen voor je oudste maar voor jezelf was er geen plek
ik las een gedicht wat precies verwoord wat wij als moeders voelen en ervaren.. iedereen bedoelt het goed maar weinig mensen weten werkelijk wat het verlies van je eigen bloed met je doet ... dit gedicht geschreven door een lotgenoot zouden juist de mensen die naar ons roepen .. je wist dat Yerèll* niet oud werd ,het leven gaat door, blijf er niet in hangen maar geef het een plek eens moeten lezen..ik ga door en probeer er echt het beste van te maken maar de ene dag is dit echt simpeler als de andere ...


Gedicht “verwerken”

Het woord verwerken klopt niet,
dat is verkeerd gekozen.
Je kind verliezen verwerk je niet,...
dat woord is “uit den boze”.

Alleen lotgenoten weten dat,
zei snappen wat ik bedoel.
Een “buitenstaander” kent het niet,
dat pijnlijk,verslagen gevoel.

Dat gevoel wat alles overheerst,
zo leeg, zoveel pijn en zo bang.
Dat verdriet blijft er steeds,
ons hele leven lang.

Natuurlijk komen er weer mooie dingen.
De zon schijnt steeds voor iedereen.
Maar telkens is het weer te merken,
in je verdriet ben je toch alleen.

“Ben je er al overheen?”
“Heb je nu nog zoveel verdriet?”
Luister goed “buitenstaander”
Het “verwerken” kan gewoon niet.

We hebben het niet over een auto,
een boot, mooie kleding of
onroerend goed.
We hebben het over onze kinderen,
ons eigen vlees en bloed……
 
 Bianca de Wit


het werd dus een jaar met vallen en opstaan maar zekers ook veel dankbare momenten
Alex kids die met grote regelmaat hier komen en het alle 3 goed doen
aankomend jaar lijken ze alle 3 weer in de studiebanken te belanden om zo hun dromen waar te maken .. Dirk en Annet hebben de liefde mogen vinden afgelopen jaar en voor Ada loopt er in Belgié daar waar ze wss weer gaat studeren miv september mss wel de ware rond ;-)

Alex en ik ontdekten dat we elkaars rem en gaspedaal zijn en zo elkaar op vele vlakken mogen aanvoelen en aanvullen onze gezondheid blijft wisselvallig maar dankbaar blijven we dat we gewoon functioneren in het dagelijks leven

we hebben genoten van de kleinste momentjes die geluk mochten brengen.. met Joey naar Racoon in de HMH ..prachtig weer deze zomer..met de kinderen naar de dierentuin.. samen wandelen of fietsen  door de duinen .. vakantie vieren in Limburg .. logeren bij/met  vrienden ..thuis op onze nieuwe zitmeubels in een opgeknapt huisje , heerlijk kokkerellen vaak met groenten van eigen tuin zomaar wat momentjes die in me opkomen

Hopelijk mogen dit soort momenten dit nieuwe jaar ook weer voor bij komen
omringd door zoveel lieve mensen kijken we uit naar wat dit jaar ons gaat brengen

hoe gaat met Alex werk verder? Astrid hoopt in febr haar diploma weer naar de wet BIG geupdatet te hebben .. beide werkgevers zijn aan het reorganiseren wat betekend dat voor ons?  we horen al dat college's ontslag hebben aangezegd gekregen al werk je er soms al jaren en heb je vast contract het lijkt niet meer te tellen
even was t spannend maar vrijwilligerswerk op Ibbeltje waar ik  wekelijks met de groep mee zwem kan door gaan .. een wekelijks feestje dus .. aan al t andere vrijwilligerswerk als ouderen/zieken  bezoeken en ondersteunen beleven we ook veel voldoening dankbaar dat we dit allemaal mogen en kunnen doen

en in alles blijft er ons geloof de kracht waardoor we vol kunnen houden .. door Hem voelen we ons gesteund en gedragen ..

zoals ieder jaar draaiden we op oudejaarsdag weer ons liedje ... er is dit jaar weer een heleboel gebeurd ..  http://www.youtube.com/watch?v=5o_gxETwjtE
eind van 2014 zullen we weten hoe alles dit jaar weer verlopen is .. maar we hopen op een een gezegend liefdevol kleurrijk jaar omringd door allen die ons lief zijn xx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten