lastig allemaal

As wat ben je stil.. wat is er aan de hand kreeg ik al te horen daarom toch maar weer een blog..
maar ik doe ook mijn best om minder achter de computer te zitten en dat bevalt goed.. kom weer toe aan lezen en puzzelen en gewoon lekker relaxed in de tuin zitten genietend van hoe mooi het daar is ..


Joey verliet op 25 juni ons huis toen wij aan t werk waren
Hij zou gaan logeren bij opa en oma en zo wat rust vinden en zoeken maar ook wij konden wat tot rust komen

nu ruime maand later is er weinig verandert volgens de mensen die we spraken .. lees proffesionals die hem volgen want zelf hebben we even geen contact met hem of mijn ouders
we spraken wat vrienden die zeiden hij lijkt niet gelukkig maar wat kunnen we doen
hebben hem laten weten dat onze deur altijd voor hem open blijft staan en er voor hem willen zullen zijn als hij aanklopt

het is stil en vreemd maar ik heb ook gemerkt hoelang ik op mijn tenen gelopen heb
de dokter zei mss wel terecht nu kan je pas echt voor jezelf gaan zorgen Astrid want na het overlijden van Yerèll* ontstond er al snel je zorg rondom Joey .. je hebt werkelijk alles voor hem willen doen wat binnen je mogelijkheden lag maar tegen de burocratie vanuit Den Haag kunnen jij en wij ook niet op.. begeleid wonen zou echt het best voor hem zijn en wie weet mag dat toch ooit gaan lukken

ik probeer het los te laten al sta ik er mee op en ga er mee naar bed

zit je dan alleen maar in mineur As? nee zekers niet
we hebben hier de afgelopen weken niet stil gezeten...
zijn verder gegaan met ons klussen binnenshuis.. er is behangen alles staat weer goed in de verf , veel opgeruimd en weggegooid en as. week komt dan onze nieuwe vloer en ook als het een beetje mee zit en het atelier wat de gordijnen maakt op tijd klaar is de nieuwe gordijnen en rolgordijnen
we zijn ook al begonnen in het halletje en willen zo verders doorgaan naar onze eigen slaapkamer die pas ook al een grote opruimbeurt heb gegeven .. 3 volle vuilniszakken oude kleding kwam er uit mijn kast .. ruimde flink op .. en gaf weer meer ruimte
Yerèll*s kamertje is nu vooral opslag maar hopelijk is dat snel weer anders en kan ik er steeds meer mijn museumpje ter ere van mijn boy* van maken
maar ook moeten we nog op zoek naar nieuwe zitmeubels en lampen en wat sfeeraankleding in de passende kleuren die bij de nieuwe gordijnen klikken

maar niet alleen binnenshuis waren we druk .. we hebben genoten van het mooie weer .. veel buitengeleefd in eigen tuin.. flink geoogst uit de moestuin waardoor de vriezer weer lekker vol zit , fietstochtjes gemaakt hier in de buurt .. nieuwe mooie plekjes ontdekt waar we graag paar uurtjes ter ontspanning heen rijden.. maar ook een dagje naar Wijk gereden om daar door de duinen te fietsen en een pause te houden op een soort van privé strandje .. een strnadje waar je alleen met de fiets kan komen dus daar waar het ook redelijk rustig was terwijl je uitkeek naar Castricum waar ze hutje o mutje lagen

we mochten met Alex kinderen een avond naar dierentuin A'foort vanuit vrienden van het WKZ .. tbv de nieuwe IC die ze daar gaan inrichten .. dubbele gevoelens maar ook dierbare herinneringen

ook waren Alex en ik een nachtje logeren bij goede vrienden in Zeeland.. heerlijk om daar te zijn lekker bij te klessen .. heerlijk gegeten met elkaar en lief en leed met elkaar kunnen en mogen delen.. bezochten er een braderie waar ook veel oude tractoren te bezichtigen waren en dat was voor Lex als boerenzoon natuurlijk weer jeugdsentiment maar bovenal hebben we ook genoten van hun kleine grote zoon .. ook en jongetje met een zorgvraag maar ooh zo lekker vertroetelknulletje <3


we proberen er het beste van te maken maar lastig is het wel

merk ook dat ik Yerèll* nog meer lijk te gaan missen nu 11 maanden na zijn overlijden.. herbeleef vorig jaar deze tijd en weet nog maar al te goed hoe zwaar hij het toen al had
mss komt het ook wel doordat deze week Alex jongste 18 jaar mag worden.. zij scheelde maar een half jaartje met Yerèll* .. maar hij blijft voor altijd 16,5

Lex meiden die net als hij de komende weken jarig zijn.. Annet word dus alweer 18 en Ada mag alweer 24 worden.. beiden zijn ze hier middagje en avond geweest de latste week om gezellig voor hun verjarskado te sjoppen en daarna een hapje te eten .. kleine genietmomentjes die soms hard zijn maar ook echt wel warm gevoel geven

Alex hoopt de 16e weer een jaar ouder te worden .. groot feest vieren we niet maar met goede vrienden en familie hopen we er wel bij stil te staan en een gezellige avond te hebben

en hoe is het dan met jullie gezondheid stelde en vriendin als vraag die dus dit blog miste..
nou Alex is niet heel veel verder maar heeft wel baat bij de mensendieck therapie die hij nu heeft..
de dokters noemen het dus niet operabele hernia met chronische slijmbeursontsteking in het been .. eind augustus moet Alex weer naar de behandelend orthopeed en lijkt de pijnpoli wss de volgende stap... wel werkt hij langzaam aan steeds weer uurtje meer en als het aan hem zelf ligt en zijn lijf werkt mee zoals we hopen dan werkt hij net voor onze vakantie weer gewoon vol 8 uur per dag als allround machinist binnen de groenvoorziening  .. de dokters hebben hem groenlicht gegeven en ook de arboarts steunt hem dus dat is wel fijn gevoel
vakantie we kijken er naar uit.. hopelijk dan ook nog lekker nazomer weer .. voor mij nog 2,5 week werken Lex moet weekje langer maar dan samen 3 weken vrij xx
in die weken valt ook de dag dat mijn boy* alweer/pas 1 jaar uit ons midden is .. maar hopen we ook leuke dingen te ondernemen met elkaar .. een bezoekje aan vrienden in Zuid Limburg .. gaan naar een concert van de muziektherapeut van Yerèll tbv een goed doel https://www.facebook.com/events/374877559307536/
maar bovenal ook genieten van rust en weinig moeten want alle medische dingen/afspraken schakelen we voor die weken uit xx

zelf tob ik ook weer met vrouwenprobleempjes zoals manlief het noemt.. dacht er via de huisarts wel verder mee te komen maar nee moet toch weer naar specialist en mss wel operatie maar dat laten we dan maar gebeuren .. heb nu veel pijntjes en daar schiet je weinig mee op
ook was er nog even de grote schrik op een zondag namiddag nadat we juist heerlijk tochtje gefietst hadden ik voelde me echt beroerd en Alex vertrouwde het niet .. dus toch maar naar de Huisartsenpost waar ze constateerden dat ik syndroom van Tietze heb.. http://www.reumafonds.nl/informatie-voor-doelgroepen/patienten/vormen-van-reuma/syndroom-van-tietze
heb er nog wel last van maar ga gewoon door waar ik gebleven was..

alles komt wel weer goed
we voelen ons gesteund door zoveel lieverds om ons heen
zijn blij met elkaar
en weten ons gedragen door ons geloof

ik eindig met een gedichtje wat een kennisje wat ik via een online forum mocht leren kennen voor Yerèll* schreef
tranen telkens weer als ik het lees maar ooh zo raak geformuleerd

Voor hem ;

vol van liefde maar verward,
gleed jij zo bij ons vandaan,
Je kon lijfelijk niet meer blijven,
maar verdwijnt nooit uit ons bestaan.
En als ik mn ogen dichtdoe
lijk je zelfs dichtbij,
Verschijnt er om mn mond een glimlach,
Is mn hart weer even blij.
Dus als ik bij jou wil zijn,
dan sluit ik mn ogen weer,
Dan luisteren we naar de vogeltjes die fluiten,
Ik sluit de rest van de wereld buiten.
Dat momentje voor ons twee,
neem ik waar ik ga met me mee.
Zo blijf je in mn hart, waar je altijd bent,
Waar ik vol trots terugdenk aan mn lieve kleine grote vent

Esther Versluijs