zwart gat...licht in de tunnel????

zo optimistisch ik maandag in mijn vorig blog kon en wilde zijn http://yerell.blogspot.nl/2013/03/weekend-vol-emoties.html
zo zwart voelt nu het gat waar we de dagen er na in gevallen zijn

ik was maandag vrij en Joey moest eigenlijk naar school maar hij ging niet
kon het niet opbrengen hij moest iets belangrijks regelen ..naar later bleek een telefoontje wat hem alleen maar meer teleurstelling bracht
waar wij al zolang vermoeden dat hij overal is maar niet op school werd dit di. na een telefoontje met zijn school bevestigd

na de afwijzing van het CIZ eind december heeft hij zijn koppie laten zakken en is hij in een neerwaartse spiraal geraakt
hij zag zijn toekomstdroom in duigen vallen en wil niets meer
waarvoor nog ????

hij heeft veel verdriet en ons inziens veel dingen ook onvoldoende goed een plek kunnen geven omdat hij het nu eenmaal anders verwerkt

de scheiding , het verlies van Yerèll* afwijzen van rugzak en indicatie wonen  de druppel is voor Joey gewoon bereikt

al jaren heeft hij ondersteuning maar zelf het gevoel dat niemand hem snapt of helpt


velen kwamen hier voorbij , beroepsmatig of via pgb weinig leverde echt iets op ..waar Joey zich goed bij en over mocht voelen
we zagen zijn vriendenkring ook steeds kleiner worden en zijn hele werledje van doen ook hij raakte echt in een sort van isolement van vooral worstelen met zichzelf

wij weten het al langer niet meer , riepen dit naar allerlei mensen rondom Joey maar niemand kon iets

maar na wat ik woensdag ontdekte is er weer een balletje gaan rollen

ik moest werken ..gewoon ook een afleiding al kost het ook veel ...
werd al gebeld dat Joey niet op zijn afspraak was gekomen maar tja daar kijk ik niet meer van op dat gebeurd met regelmaat , eigenlijk leven we hier al maanden van start Joey zijn dag ..als hij dan de deur uit gaat komt hij s'avonds thuis eten of uberhaupt thuis , vaak pas laat als wij al op bed liggen want we moeten wel volhouden ook voor ons werk en elkaar  ..
soms breng ik hem naar zijn afspraken of zelfs naar school maar een knul van 20 moet toch ook zelf op pad kunnen
om 8.15 had ik hem telefonisch nog gesproken en hij vertelde wat hij wilde gaan doen...niets daarvan bleek maar bij thuiskomst trof ik geen Joey maar een lastig briefje
zijn hulpverlener maar gemaild wat te doen , ben met lood in mijn schoenen rondje gaan rijden en heb later telefonisch contact gezocht met de hulpverlening ..de eigen hulpverlener was er niet maar de waarnemer adviseerde de politie in te schakelen
en die waren snel hier en namen alles erg serieus op
ik voelde me ook eindelijk begrepen in mijn onmacht wat ook wel een opluchting was
ruim 2,5 uur was er iemand hier en allerlei mensen onderweg ..na veel speurwerk en een melding op facebook en burgernet werd hij getraceerd  bij een vriend
er volgde en gesprek met hem en zijn vriend maar Joey wilde niets en als je 20 bent mag je dat besluiten
de crisisdienst zag er geen acute situatie in waar de politie dat wel zag
volgens de crisis heeft hij een veilige thuishaven bij ons thuis
opgenomen kregen we hem niet en naar huis konden we hem ook niet verplichten

de agenten steunden ons werkelijk maar konden ook niet meer
ze gaven wel tips voor een volgend keer

vannacht om half 4 kwam Joey toch thuis
hij had met zijn vrienden en de agenten gepraat en wilde opgenomen worden..zo komt hij niet uit de put..

vanmorgen vroeg op zijn vragen daar meteen actie in ondernomen maar Joey moest zelf ook aan de telefoon komen tja dat is erg moeilijk hoor, echt instemmen met hulp ..... na wat heen en weer moesten we ons om 16.00 melden bij de GGZ en kreeg hij een gesprek met een vertrouwde hulpverlener en een nieuwe man voor hem

heel de middag draalde hij een beetje rond en had een tasje ingepakt voor als hij echt kon blijven
al snel werd de zwarte piet mijn kant opgeschoven want ik hoor een 20 jarige los te laten en mag geen regels stellen

Joey is nu opgenomen voor een time out als hij eerder naar huis wil dan maandag dan kan en mag dat
een ritme voor hem wat mij wenselijk lijkt veegden hun van tafel

laat alles maar even over me heen komen

ik weet dat ik alles voor mijn kind wil en gedaan heb en dat werd door mensen die om ons heen staan ook beaamd
dan wel niet door de crisis waar Joey nu is maar die kennen mij echt nauwlijks
kan daar echt wel bovenstaan



tja en Astrid hoe is het nu met jou ??? die vraag werd ook gesteld door een vriendin zojuist
mijn moederhart huilt
ik wist dat Joey het verlies van Yerèll* anders zou gaan verwerken als ons maar eigenlijk ben ik nog niet aan mezelf toegekomen
eigenlijk ben ik na Yerèll*s overlijden meteen met Joey en zijn worstelen verder gegaan
heb eerder geprobeerd mijn werk op te pakken ..van eind oktober tot half januari maar hield dat niet vol omdat er gewoon te veel op mijn bordje lag
half februari ben ik toch weer wat begonnen en langzaam aan bouw ik daar op zie er ook zeker wel afleiding in maar moet ook wel volhouden

verwacht langzaam aan echt wel dit zwarte gat uit te klimmen en hoop dat dat voor mijn boy ook mag gelden dat hij licht in de tunnel mag zien
want je kind zo te zien als al zolang dat maakt machteloos en moedeloos
mijn geloof is mijn kracht
las gister bij iemand anders een blog over de worsteling en waaroms?? plaatste daar ook deze link
psalm 121 is mijn houvast in deze zware tijd ... Mijn hulp is van U Heer xx
http://www.youtube.com/watch?v=JV_LQC8WTXs

de eerste maanden van 2013 startten hectisch en stormachtig we zijn allemaal toe aan zon warmte en rust hoop dat die snel meer mag komen !!!!