zondag 15 april 2012

vrienden zijn speciale mensen

http://www.youtube.com/watch?v=KMtwTCfJpdU

ik kom zojuist terug van Yerell..eigenlijk moet ik zeggen vanochtend waren we ..Alex en ik naar de dienst op sherpa waar de dominee voorging die wij al jaren mogen kennen en waar mee we een vriendschap heb mogen opbouwen..samen met hem zijn we na de dienst naar Yerell gegaan die helaas zelf niet meer de mensen die hem dierbaar zijn op kan zoeken..mensen moeten naar hem komen..en daar op Yerells kamertje mochten we een moment met een gouden randje beleven..Yerell zat zoals we al gewoon zijn in het bijna donker maar herkende ons direct en toen R. aan zijn bedrand verscheen ontstond er eerst een korte blik naar mij van mams dat kan toch niet en daarna een grote lach .. heel fijn en bijzonder en ook grote dankbaarheid..

nadat het bezoek weer ging omdat hij weer huiswaarts moest bleven wij nog even bij onze knul..en mochten nog een fijn moment meemaken..zoals iedere zondag  werden er pannenkoeken gebakken als lunch en nu Yerell geen dieet meer heeft kan hij ook weer van zijn lievelingskostje genieten..we tilden hem even uit bed in zijn zitzak en daar genoten wij als ouders van het moment dat onze knul zo heerlijk de pannenkoek oppeuzelde

dit soort momentjes doen mij goed want ik heb steeds zwaarder met het feit dat zorg delen echt niet altijd simpel is..vele liefdevolle handen omringen mijn boys maar juist op momenten dat het nodig is lijken die te ontbreken en dan breekt mijn moederhart

vraag ik dan te veel..verlang ik onmogelijke dingen  en nog meer twijfel vragen spoken door mijn hoofd
maar juist de preek van deze mogen KIJK MIJ AAN  waren de woorden die ik nodig had..doe het nooit alleen maar vertrouw op God...nav Handelingen 3 na wat googlen op die tekst kwam bij volgende linken uit en die tekst is net wat ik nu nodig lijk te hebben.. vooral het gedicht doet tranen over mijn wangen rollen( http://www.kerkenhandicap.nl/new_page_4.htm)http://www.kerkenhandicap.nl/Gedicht%20Handelingen3.htm
Yerell kan zoveel niet meer maar hij geniet van de dingen die hij nog wel kan daar kan ik als zijn mams nog veel van leren

ook vertelde in de dienst iemand over haar reis naar Oekraine waar ze een zorginstelling voor verstandelijk beperkten heeft bezocht en waar je echt de kriebels va over je rug voelt lopen..wat zijn we dan rijk dat wij hier in Nederland mogen wonen..we mopperen zo vaak omdat we beter willen maar eigenlijk zijn we hier echt niet slecht af..

vele mensen passeren..maar sommigen blijven..zo heeft Yerell al jaren een vriendinnetje..ze kennen elkaar van de jeugdwoning waar ze 8 jaar geleden samen woonden..zij is heel trouw en bezoekt haar vriendje nog met grote regelmaat en trakteert mij dan met mooie plaatjes die ze maakt met haar mobiele telefoon.. zij kent Yerell al jaren en weet dus ook wat hij allemaal heeft gedaan..vele vaardigheden die hem zijn afgenomen door het epilepsiemonster.. ze deelde de anekdote  van de week..Astrid weet je nog dat Yerell mij zocht en dat hij de trap op was gelopen omdat het personeel niet in de buurt was..maar onderweg had hij de wc rol gepakt en als het hondje bekend van de reclame was hij naar boven geklommen..met achter hem aan die sliertpapier.ja dat weet ik nog ..mijn knul was een ondeugend ondernemend ventje en dat gun ik eigenlijk zo graag weer..

vele mensen die nu met mijn boy werken weten niet waar we het overhebben en kunnen zich er soms ook geen voorstelling bij maken..des te specialer zijn dus de mensen die niet meer dagelijks met mijn knul werken maar nog steeds contact met ons hebben..dankbaar kijken we dus terug op momenten die we samen deelden en waaruit een vriendschap is ontstaan..heel bijzonder is dat telkens weer

mensen die aan een half woord genoeg hebben omdat ze in het zelfde schuitje varen ik noemde het al eerder maar juist aan die mensen moet ik op dit moment denken zij zijn vaak degenen die mijn verdriet voelen omdat ze zelf ook met hulpverleners te maken hebben en mee voelen dat zorg delen echt niet altijd simpel is.

zelf ben ik momenteel niet echt trouw in mijn vriendschappen..ik merk dat ik de hele opname van februari nog steeds aan het verwerken ben echt wel dankbaar ben dat onze boy nog in ons midden mag zijn maar zijn lijden en strijden doet mij pijn.. ik zou zo graag meer willen..

op tv zag ik de laatste dagen een paar programma''s die me raakten
een uitzending van de Wandeling waarin ouders vertelden hoe ze voor hun gehandicapte zoon zorgen..een jongen die door een ongeval beperkt raakte.. een uitzending van de Verandering waarin een jong volwassenen vertelde hoe zwaar de strijd was toen zij ziek bleek en zich ondanks amputatie letterlijk en figuurlijk  weer een nieuw leven in wandelde ..en vanmorgen zagen we Nederland Zingt waar een moeder vertelde hoe ze borstkanker doorgemaakt heeft en overwonnen heeft.. al deze getuigenissen doen mij weer beseffen dat ik soms echt wel meer dankbaar mag zijn..want al; maken we veel mee ..sommigen nog meer..

nou..deze week heb ik helaas ook weer letterlijk mee gemaakt dat een ongeluk in een klein hoekje zit..ik ben aangereden vanachter..doordat mijn mede weg berijdster niet goed oplette..de auto had niets maar zelf zit ik wel even in de kreukels..2 gekneusde rugwervels en gekneusde ribben ..en dat terwijl we echt niet hard reden want we stonden voor het stoplicht.. ach dat komt vast wel weer goed..en ik heb de afgelopen dagen weer gemerkt hoe veel lieve mensen wij dan om ons heen hebben..

het is zondag..eigenlijk schrijf ik dan  nooit een blog..maar vandaag wilde ik even mijn emotie van me aftikken dat doet goed !!!

 ik begon met een link met de naam vrienden zijn speciale mensen !!!

ik eindig met de link omdat ik van mensen houd !!!

http://www.youtube.com/watch?v=33XV-NfxCNE

een heel fijne en goede week

liefs Astrid

Geen opmerkingen:

Een reactie posten