rouwen doe je niet even !

deze woorden schreef ik vorig jaar stichting ZIE 1 van de stichtingen waar ik vrjwilligerswerk mag doen deelde ze 

 'Na het overlijden van Yerèll had ik geen controle meer over mijn leven. Ik wist van te voren, dat ik in een diepe donkere afgrond zou vallen, maar dat het er zo donker zou zijn, dat had ik nooit kunnen bedenken. De wereld draaide verder en ik moest mee of ik wilde of niet. De dagen kondigden zich aan en ik had de taak om de leegte ergens te plaatsen. Ik kreeg de gelegenheid om het gemis in mijn leven in te weven; een plekje te geven. Elk moment kon ik de keuze maken of ik zijn afwezigheid aandacht wilde geven of zijn aanwezigheid. Wilde ik zijn schitterende voorbeeld ... het altijd maar door knokken ondanks alle aanvallen die hem beperkten... volgen of mijn eigen verdrietige ik? Telkens weer keek ik naar mijn weg en steeds meer ontdekte ik, dat mijn knul nooit zou verdwijnen. In elke ademhaling is een herinnering te vinden, waarmee ik glimlachend de dag aanga. In elke hartslag voel ik de warmte die hij zo rijkelijk gaf. In elke stap die ik maak, hoor ik zijn geluidjes, die mij vertellen dat het zo leuk is om met me mee te wandelen.... in ieder zonnestraaltje herinner ik me jouw lach xx

Ik zie en voel Yerèll* in elk moment en kijk niet langer meer achterom. Hij is en blijft bij me, daarom sta ik open voor alles wat komt!

Ik zie kleuren en de zon, waarvan ik weer genieten kan ondanks alle verdriet en gemis die ik ervaar mag en wil ik door !

En zo kwamen nieuwe dingen op mijn pad .. dingen als Parent2Parent, en stichting ZIE, de Burgeradviesraad en mijn vrijwilligerswerk binnen Sherpa. Dat zijn mijn zonnestraaltjes die me aan mijn kanjer* doen herinneren maar ook zoveel voldoening geven !'

 vanmorgen kwamen ze als een herinnering op fb voorbij 

er kan in en jaar dan wel veel gebeuren doe nog steeds met veel plezier alles wat ik doe maar worstel de laatste tijd met rouwen .. wat is het eigenlijk .. woorden als geef het een plekje ik wil en kan hier niet meer horen ...het is al 4.5 jaar geleden ook zo'n opmerking waar mijn maag van omdraait ...  waarom blijf je over hem praten dat helpt je niets verder ... mensen bedoelen het vast allemaal goed maar soms kunnen ze dan beter niets zeggen 

rouwen doe je niet even dat duurt mijn hele leven !!!

je kunt er niet omheen je gaat er dwars door heen!!!

de ene dag gaat het me goed de andere dag iets minder , tranen ze lopen soms zomaar over mijn wangen ik laat ze dan maar gewoon gaan want het is toch ook gewoon een opluchten .. gelukkig begrijpen velen me wel maar dat ene groepje wat mijn inziens van die domme opmerkingen blijft maken ik probeer ze maar te negeren waar mogelijk uit zelf bescherming .. 

Yerèll* ik blijf zijn naam noemen zolang ik leef !!!!!