Joey

wie mijn blog volgt weet dat het al heel lang ook met Joey niet goed gaat

hij heeft voor een jongen van zijn leeftijjd ook wel erg veel mee moeten maken
maar ik denk als zijn moeder dat ik werkelijk alles wat binnen mijn mogelijkheden lag voor hem heb gedaan of willen doen

het verlies van Yerèll kon hij al een paar jaar moeilijk plaatsen
via ons en hulpverleners werd hem duidelijk gemaakt dat Yerèlls epilepsie zo moeilijk was dat hij mss wel in een aanval zou overlijden
iedere aanval die Joey mee maakte zag en merkte je die angst

toen we febr. vorig jaar hoorden dat de dokters niets meer voor de epilepsie konden doen en zij verwachtten dat Yerèll niet lang meer zou leven merkten we alweer dat we daarna en moeilijke tijd zouden krijgen want Joey wilde met Yerèll mee

hij wilde dan ook niet meer leven
want Yerèll was de enige Burg die hij die hij nog had zoals hij het zelf altijd noemt
dat zijn vader geen contact meer met hem wil dat kan hij al zolang niet een goede plek geven

velen hebben geprobeerd hem hierin te willen steunen maar dat lijkt niet door gedrongen te zijn bij Joey

sinds de herfstvakantie okt jl. merkten we ook al dat zijn school waar hij zo bewust voor gekozen had en waar hij uit veel aanmeldingen binnen is "geloot"minder aandacht kreeg dan noodzakelijk was
dagelijks 2 uur heen en zelfde tijd terug ging hem ook opbreken

mede door begrip voor de situatie en bemiddeling van school werd er een begeleid woonplekje in Vlaardingen gevonden..daar werd hij uit meerdere woonsollicitanten uitgekozen

de afwijzing van het CIZ die hier voor nodig is ,was dan ook werkelijk voor iedereen om Joey heen een grote verrassing en voor de Joey de druppel
wat moet ik hier dan nog doen
ik wil gewoon dood en nu zekers

het voor zichzelf niet willen accpteren dat hij een vorm van autisme heeft speelt zekers ook een rol..mss ben ik daar zelf ook wel debet aan omdat ik altijd gezegd heb voor mij/ons ben je gewoon Joey met een bepaalde gebruiksaanwijzing
Joey is een heel leuk sociaal jong met 2 kanten en hier thuis laat hij niet altijd zijn leukste kant zien snap ook heel goed dat dit ook bij ieder kind hoort... waar je je veilig voelt uit je je

iedereen bleef zijn uiterste best doen om hem te helpen steunen maar als je zelf niet geholpen wil worden en alles afstoot dan komt er een moment dat anderen in moeten grijpen

de crisisdienst was er eerder deze week al Joey had nl een afspraak op school en daarbij moest ik ook aanwezig zijn..hij kwam die nacht al heel laat thuis en die morgen zijn bed niet uit en is daarna zijn bed ook niet meer uit geweest...soms heel even voor toiletgang of eten drinken maar dat doet hij sinds gistermiddag ook niet meer
dus omdat Joey niet meer wil eten of drinken hebben we  opnieuw hulp  in moeten schakelen
want veel heb ik moeten en willen accepteren maar toegeven aan Joeys doodswens kan en mag ik niet !!!!!!!
opa Joeys vertrouwens persoon dringt zelfs niet meer tot hem door en dat wil toch wel heel veel zeggen...hij zei dan ook bel de Huisartsen post maar hij, mijn vader  lijkt eindelijk ook te beseffen waar wij al zolang tegen aan lopen wij willen helpen maar Joey lijkt niet geholpen te willen worden....via de HAP kwam de crisidienst vroeg deze middag weer langs..

bij hun heeft Joey iets gegeten en gedronken en word hij dus weer niet geholpen zoals wij hoopten en wensten...