kleine wereld

regelmatig word er gezegd..As wat ken jij een boel mensen..ja dat is mss wel waar maar dat komt ook door mijn actieve sociaal netwerk..woon nog steeds in het dorp waar ik van oorsprong vandaan kom..waar mij vader lang gelden nog een winkeltje had waar ook veel mensen naar toe kwamen ..later werkte mijn vader in het onderwijs dus ook daar ontmoet je veel mensen heb altijd mogen handballen voor ik uit Laren vertrok..heb een baan waarin je veel mensen ontmoet en die mensen hebben vaak ook een netwerk wat je leert kennen als je er langer mag komen..en door mijn boys heb ik ook heel veel mensen  langs zien komen en gaan.. maar door hun "gebruiksaanwijzing"heb ik ook veel mensen leren kennen die anderen lotgenoten ook kennen en daaruit zijn vriendschappen ontstaan waar ik zeer dankbaar ben !!!

ik bezoek de kerk weer een ander waar in  ik opgroeide .. ben blij en dankbaar dat ik uit mijn geloof veel kracht mag halen..en door mee leven en al het gebed mogen we ook veel steun ontvangen !!!

toeval bestaat niet voor mij..overal zit wel een doel achter..maar soms heb ik ook heus mijn waarom ???

waarom moet ik nu juist 2 boys hebben met een bepaalde "gebruiksaanwijzing" en lijkt er maar weinig rust in mijn leventje gegund te zijn..heb ik vaak een overvolle agenda en loop daarom soms letterlijk mij zelf voorbij waardoor ik ziek word als rem ingetrapt door mijn eigen lijf..

maar zeker ben ik ook dankbaar ook hoor dat ik juist van deze 2 boys de mama mag zijn !!!

Yerèll is alweer een maandje thuis maar om nu te zeggen het gaat goed nee helaas..we zien hem het op vele momenten erg zwaar hebben maar zijn ook dankbaar dat er betere momenten tussen mogen zitten.. zo mocht ik vorige week er bij zijn dat R. muziek maakte voor Yerèll tijdens een wekelijks terugkerend half uurtje...dat moment gaf mij weer zo veel nieuwe energie..geweldig om een contact moment met mijn zoon te mogen hebben getracteerd te worden op een lach en een knuffel echt super dat mensen dit voor mijn knul willen doen !!!!

we komen er steeds weer achter dat mensen die met mijn knul werken ook meerdere mensen om ons heen kennen waardoor sommige werelden wel heel dicht verweven worden
mensen die we kenden door dat we allebei verwanten in een bepaalde kerk hadden..mensen die heel lang geleden bij mijn vader op school hadden gezeten..meiden die ik ken van de handbal en daar ben ik al meer als 25 jaar niet meer in actief..mensen die mijn schoonfamilie kennen ..en van de week kwam ik er weer achter dat 1 van de mensen die met Yerèll werkt een goede bekende is van de zoon van de mensen waar ik voor mag zorgen..echt heel bijzonder telkens weer maar nogmaals toeval het bestaat niet en bind ook samen

Alex zegt altijd mensen kennen ons terwijl wij hun niet kennen ook door de auto waarin we rijden en de rolstoel waar achter we lopen..poosje terug lag mijn paps in de ambu en werd ik herkend omdat ik er bij was..de broeder stelde mijn paps de vraag ..leeft dat jongetje met die hel veel epi nog vroeger moest ik hem met regelmaat nar het azu brengen..ja dat mannetje is het wondertje ..en tegenwoordig word hij door broeders uit een andere regio vervoerd..al zal dat steeds minder vak gebeuren..het zh heeft werkelijk geen meerwaarde meer..en we proberen alles de meest goede plek te geven..zorg  delen is echt niet altijd simpel omdat Yerèll zelf niet kan praten en ik hem als zijn mams toch het beste mag begrijpen..maar gelukkig zijn er ook mensen die dat juist fijn vinden dat ze altijd op mij terug mogen vallen..

Joey mocht een super fijne verjaardag hebben er kwamen vrienden  van zijn school mee en ook daar bleek weer verbondenheid mee te zijn..1 van hun kwam uit zeist en woont vlakbij de Brakel  de boerderij waar Alex groot mocht worden..
gezellig hoor om zoveel jongelui over de vloer te hebben ..
helaas merken we ook dat sommigen niet altijd raad weten met de totale situatie waarin we verkeren..
logisch ook wel weer maar het is helaas niet anders

gelukkig hebben we wel goenoeg lieve mensen om ons heen die ons niet zomaar laten vallen  en die er werkelijk voor ons zijn..

vorige week kreeg ik via via de volgende mail..die wil ik als slot delen..

Even gepikt van FB bij een andere moeder...
Helaas, vaak zo waar........

Hoe houd je .... hoe kun je ... ik had het niet
gekund ......

Hoe houd je het vol!
Horen jullie dat nou ook met enige regelmaat?
Ik had het niet gekund!
Ook eentje die de revue bij tijd en wijle passeert.
... Hoe kun je het?
Tja, wat moet je dan .....
Wat ontzettend moedig en dapper.
Moet je je kind dan alleen laten?
Als ik iets kan doen laat het maar horen....

Men zal het ongetwijfeld goed bedoelen.
Men wil iets zeggen om te helpen maar weten niet wat.

Hoe houd je het vol!
Je zult wel moeten.
Het is een trein waar je ongewild inzit en nergens stopt.
Deze dendert maar door en je kunt er niet uit, er is geen station waar deze trein stopt.
Soms een korte tussenstop.
Soms een lange stop .... en soms stopt de trein gewoon nooit meer.
Wat moet je dan?

Ik had het niet gekund!
Wat wil je dan?
Je kind alleen in het ziekenhuis achter laten?
Je kind bang laten zijn als het weer geprikt wordt?
Als je kind misselijk is van angst of behandeling?
Natuurlijk kun je dat.

Hoe kun je het!
Hoe kun je wat?
Een sonde bij je kind inbrengen?
Je kind zelf prikken?
Toe moeten zien dat je kind weer onder narcose gaat.
Dat je kind weer in een tunnel verdwijnt om een scan te laten maken?
Je zult wel moeten want je wilt dat je kind beter wordt of de allerbeste behandeling krijgt.

Moedig en dapper ....
Dat zijn niet wij, dat zijn onze kinderen.
Die zijn moedig en dapper.
Wij moedigen ze aan.
Proberen te steunen .... te ondersteunen en te troosten.

Als ik iets kan doen .. ja je kunt zoveel doen alleen wij vragen niet.
Vragen kost energie en dat is er even niet, dus laat maar .....
En heel eerlijk ... als je vraagt komt het vaak toch niet uit ....

Ja, we houden vol ...... eigenlijk kunnen we niet maar we moeten ... niet wij maar onze kinderen zijn ontzettend moedig en dapper.
En wij staan aan de lijn en coachen onze kinderen.
Steunen de kanjers en proberen ze te helpen.
Wij voeren het woord bij de artsen ... beslissen ...
Gelukkig dat wij het kunnen, het volhouden en ook moedig en dapper zijn!

Het is veel beter om te horen ....
Geef me nu je boodschappen briefje, ik ga nu boodschappen voor je doen.
Geef me nu je sleutel, ik ga je hele huis nu stofzuigen.
Hier heb je een pan met eten, aan koken zullen jullie nu wel niet denken.
Wij nemen zaterdag de andere kinderen mee naar het pretpark, zijn die er ook even uit.
Geef mij nu die tas met kleren mee, ik ga ze wassen en strijken.

Maar hoe vaak hoor je dat?

buiten is het stralend weer..wij genieten er met volle teugen van hebben ons zelf een nieuw tuinset  kado gegeven   ..en hopelijk mogen we er de komende maanden nog veel gebruik van maken

dit weer ..vorige week moest Joey voor een intake naar Rotterdam hij hoopt daar komend schooljaar door te leren zelfde opleiding als nu maar nivo hoger en helaas word dat niet dichtbij huis gegeven..Joey bikkelde ik was gezellig mee zodat hij zijn verhaal kwijt kon  na afloop en ik heb daar in de stad waar ik ook veel mocht komen toen ik in die regio nog woonde genieten op een terrasje..even niks moeten soms gun ik het mij zelf en doe het dan ook gewoon..wie zich stoort..prima ik ben daar mee gestopt..wil ik het allemaal volhouden moet ik ook nog voor me zelf zorgen..

nu echt stoppen want het is bijna etens tijd..er moeten zo weer borden gevuld worden..kokkerellen ik vind het nog leuk ook...

groetjes uit Laren