dubbele gevoelens

Inderdaad zijn we afgelopen dinsdag met de ambulance thuis gekomen..onze knul is weer heerlijk terug in zijn eigen vertrouwde omgeving
wat was hij blij om in zijn eigen kamertje en eigen bed te belanden !
maar donderdag liet hij ons allemaal al weer flink schrikken..
ik was er woensdag ook al samen het personeel Yerèll  lekker zelf opgestart..voor het eerst met de tillift enz.
en tuurlijk had ik wel wat kleinere epi gezien maar het leek hem niet in de weg te zitten
donderdagavond waren we er op de ons gewone tijd en werden vrolijk begroet..omdat hij nog steeds in het donker leeft kozen we er voor om onze koffie in de huiskamer op te drinken ..nog geen 15 min waren we van zijn kamer ..Alex vond hem in de nasleep van een flink insult..totaal wit heel verkeerde waardes enz...we zijn  al zoveel pei gewoon maar het lijkt wel of de aanvallen telkens weer veranderen
de eerste aanval dus waarvan we wisten dat we het met zijn allen op sherpa moesten gaan doen...en het lukte ook na ruim 2 uur konden we zeggen hem weer stabiel en comfortabel te hebben..
vrijdag was ik weer bij hem en leek er niets gebeurd..gelukkig maar voor mijn knul ..

Ik merk dat die ruime 4 weken in het zh. leven toch veel meer van mij gevraagd hebben dan ik verwacht had..de afgelopen dagen is er nog maar weinig uit mijn handen gekomen en heb ik voornamelijk voor rust gekozen
wat goede bekenden over de vloer gehad of daar geweest en heerlijk mijn verhaal mogen doen

want echt tot rust komen lukte ook niet want de grootste jongeman bleek weer even een zijspoor genomen te hebben...er waren wat gesprekken met spoed nodig en hopelijk heeft hij de hoofdrijbaan nu weer gevonden..lastig hoor als er niets aan je kind te zien en er maar weinig mensen aan hem merken dat er iets niet helemaal spoort..faalangst een probleem wat wij al zolang benoemen maar wat nu dus werkelijk an de hand is..als het goed is gaan ze hem daar nu ook in begeleiden want we moeten als ouders ons terugtrekken en onze kids loslaten maar ja dan moeten ze schijnbaar eerst diep vallen voor ze de goede hulp vinden en krijgen...

het komt allemaal goed daar probeer ik op te blijven vertrouwen
maar makkelijk vind ik het niet...

langzaam aan pakken we draad weer op..ik ben nog even vrij want had eigenlijk op vakantie gemogen..dat zit er nu niet in ..
morgen help ik mijn collega's even uit de brand door een ochtnedje in de wijk te gaan werken en  verder
staat de agenda vol met afspraken die ik de afgelopen weken niet waar kon maken
neem ik van de week een dagje voor mezelf met kapster en pedicure en hoop zo  echt rustig aan ook weer in het goede spoor te belanden

merk wel dat zorg delen echt niet simpel is..nu in weze allebei mijn boys aan het "delen"met zorgverleners..die allemaal hun best doen daar ben ik van overtuigd maar het tempo waarin dingen geregeld worden kan mijn inziens toch sneller dat is ter bate van de kids... probeer het echt lostelaten maar het zorgt vaak voor dubbele gevoelens

heb ik nu echt gefaald omdat mijn jongens niet in deze maatschappij functioneren??? nee het is helaas niet anders..ze zijn zoals ze zijn heel bijzondere boys met hun eigen gebruiksaanwijzing ..en als je die kent is het zo moeilijk niet

Joey trekt vandaag op met een vriend..Lex en ik stapten op t fietsje even genieten van het voorjaar en tegelijk goed voor de conditie..even langs Yerèll gefietst om hem een tas schone was te brengen..handig is het dan dat hij zo dichtbij mag zijn...dat lijkt voor Joey anders te gaan lopen maar komt vast ook weer op zijn pootjes terecht ..hopelijk kan hij de studie gaan doen die hij graag wil en mag vanuit Rotterdam zijn toekomst gaan uit stippelen..binnenkort moet hij een dag er heen voor allerlei toetsen en gesprekken..en als hij daar niet aangenomen word wie weet kan hij dan verder op het NIMETO waar hij nu ook zit..een opleiding met meer ontwerpen en decoreren niet helemaal wat hij wil ..we gaan het allemaal wel zien

het voornaamste is dat hij weer lekker in zijn vel komt te zitten maar die weg is nog ver..
voor een knul van bijna 19 heeft hij veel te veel meegemaakt maar dat is helaas niet anders ik kan het niet terug draaien en probeer er echt alles voor te doen om hem zo goed en normaal leventje te laten leiden..
alleen is de hedendaagse maatschappij een heel harde wereld daar verander ik helaas niets aan...

vandaag is het zondag..een doe lekker rustig aan dag...die neem ik dan verder ook maar heb iedereen ook weer wat bijgepraat...want kreeg al mailtjes :-)

nu aan de administratie ..strakjes kokkerellen de dagen vliegen om...
heerlijk om weer thuis te zijn en dankbaar dat we zo gesteund en gedragen worden !!!
we lijken binnekort ook een heel leuke bezigheid te krijgen..maar als het echt rond is praat ik jullie daar over bij...
Alex roept eerst zien dan geloof ik het pas...ik hoop echt dat het waar gemaakt word !!!!

groetjes uit Laren